Duinen

Je waant je hier toch bijna in een woestijnlandschap hè. Maar het zijn 'gewoon' de duinen in Egmond. 

Ondanks het niet zo bijzonder aantrekkelijke weer, besloten we maandag naar het strand te gaan. Want het strand,  dat is wél aantrekkelijk. Altijd. 

Het waaide hard en we liepen maar eerst tegenwind, richting Bergen. Zodat we op de terugweg wind mee zouden hebben. 

Er waren heel weinig mensen, te tellen op de vingers van twee handen. En verder een  eenzame kite-surfer en wij.

Op een gegeven moment wilden we even in de duinen kijken. Doen we nooit en zeker niet daar,  want meestal lopen we de andere kant op. 

Maar we gaan het vaker doen. Het was er prachtig. Hoge duinen. 

Om te laten zien hoe hoog en groot ben ik er even bij gaan liggen. Middenin dat woestijnlandschap:

We zagen al vrij snel bordjes met 'duinkaart verplicht'. Die hadden we niet, die kaart, maar dat kun je tegenwoordig ter plekke met je telefoon regelen. Voelde toch een stuk prettiger, dat we daar niet illegaal waren.  En dan ineens een geheel ander landschap. 

Wat een prachtig gebied. Hartstikke gevarieerd ook.  

Heerlijk gelopen daar. En binnendoor terug. 

Ook leuk, daar bleken  heel wat volkstuintjes te zijn. 'Landjes' hoorde ik de twee enige tegenliggers zeggen.  Veel van die landjes stonden  onder water, niet een beetje water,  maar  veel . 'Ze kunnen hier wel rijst gaan verbouwen' zei mijn man. 

Tenslotte kregen we de vuurtoren van Egmond weer in zicht. Dat is deze:

Het is de J.C.J. van Speijk. Een rijksmonument en in gebruik sinds 1834

Toen we thuis waren hebben we meteen een jaarkaart voor de duinen gekocht, want dat we teruggaan naar de duinen, dat is zeker!