Hier een bladzijde uit het logboek of kasboek, ik weet niet hoe het heet, van mijn grootvader. Die was schipper. Binnenvaartschipper.
Het leuke van dit blad is dat het gaat over 1916. Reis 19, werd gemaakt in december 1916.
Het was een korte reis, van Zevenbergen naar Dinteloord.
Nu weet je nog niet waarom ik dat leuk vind. Maar dat is omdat mijn vader op 17 december van dat jaar werd geboren.
In.... Zevenbergen!
Dat had dus iedere plaats in de omgeving kunnen zijn. Waar ze dan ook maar lagen met het schip.
Toen mijn grootouders aan de wal woonden, ging ik jarenlang tussen de middag bij hen eten. Ik was toen denk ik nog niet zo nieuwsgierig als nu, ik denk niet dat ik vragen stelde. Helaas, want wat heb ik dáár een spijt van, echt!
Ik kan me dan ook slechts een verhaal herinneren mijn grootvader aan mij vertelde. En dat ging over hoe ontzettend het tekeer kon gaan op de Zuiderzee. Hoe het kon spoken daar, heel erg. En dan keek hij er ernstig bij.
Nu waren wij op Schokland, dat eiland op het droge in de Noordoostpolder, in de voormalige Zuiderzee. Tot nu toe berichtte ik alleen over de gigantische paardenbloemenweiden die we daar zagen, maar er is meer hoor, veel meer.
Daar was een haven vroeger. Menig schip dat op de Zuiderzee in de problemen kwam, heeft daar een veilige, tijdelijke ligplaats gevonden. Ik ga er van uit dat mijn grootvader daar ook wel eens heeft gelegen, met zijn schip.
Die haven had na de drooglegging natuurlijk geen functie meer, maar de havenhoofden zijn gereconstrueerd en zo zie je daar iets bijzonders: een haven op het droge.
Al met al zal het ook niet toevallig zijn, dat het Nationaal Binnenvaart Monument geplaatst is op Schokland.
Dit monument is gemaakt door Ids Willemsma en ik vond het heel erg mooi. Van welke kant je er ook naar kijkt, het is steeds anders.
Je kunt er een boei in zien, een baken, of een schip. Soms is het open, soms dicht. Gemaakt van staal en hoog, zes meter.
Deze laatste foto is jammer genoeg niet door mij gemaakt. Die is van Wikimedia. Juist op deze foto kun je de vorm van een schip wat beter zien.
Wat een mooi monument! Ik beschouw het ook maar een beetje als een eerbetoon aan mijn grootvader. En aan mijn grootmoeder!
26 opmerkingen:
Ja, een prachtig monument! En ook prachtig, zo'n bladzij. Interessant leven van je grootouders. Ja, hadden we maar meer gevraagd, dat denk ik ook wel eens.
Mooi berichtje weer Bettie en zeker ook een heel mooi monument!
Oh wat hou ik van dit soort kunst, kunst die wanneer je er omheen loopt steeds veranderd.
Bijzonder mooi om het kasboek van je opa te hebben... en zo probeer je terug te gaan in de tijd en voor te stellen hoe mensen hebben geleefd. Dierbare herinneringen...
Wat is er toch veel te zien in ons land. Mooi monument, zo veranderlijk telkens.
Wat leuk dat dit zoveel herinneringen oproept aan je opa en oma. En leuk om het als een eerbetoon aan hen te zien!
Mooi Flevoland. Ik blijf het zeggen: ik woon in een mooie provincie , al zien jullie er vaak meer van dan ik. Jeroens familie komt uit Dinteloord , we gingen vaak bij zijn tantes daar op bezoek.
Dat is iets om in te lijsten... Mensen leefden in die tijd meer met de dood.
Inderdaad knap!
Een mooi eerbetoon dat monument aan al die hardwerkende binnenschippers. Fraaie link met jouw familie.
Prachtig monument. Zie ook in het kasboek van je grootvader, dat ie flinke fooien gaf in verhouding tot de andere prijzen. Gelukkig hield hij ook nog wat over :-)
Leuk dat je daar geweest bent.
Wat een mooi verhaal. Prachtig monument.
Inderdaad, hadden we onze (groot)ouders maar meer gevraagd. Mijn oma en mijn vader waren wel spontane vertellers. Van hen weet ik nog veel. Mijn oma (1901) was de dochter van een arme daggelder in Zoeterwoude. Om het inkomen van het grote gezin wat op te krikken, was er een roeiboot, waarmee ze mensen overzetten over de Oude Rijn. Mijn oma had als 14-jarig meisje een keer een groep Leidse studenten in haar boot. En op een gegeven moment vroeg een van hen: zeg meisje, kan jij eigenlijk wel zwemmen? Nee, een goed katholiek meisje kon niet zwemmen. Was niet de bedoeling dat je gedeeltelijk ontkleed het water inging. De student zei dat hij het dan onverantwoord vond dat zij de veerschipper was.
Heeft vast indruk gemaakt, anders had ze het niet onthouden.
Mooi, Bertiebo...
toch een eerbetoon aan je grootouders.
Ik wou, dat ik dat kon doen... heb ze allemaal niet gekend.
Maar jij! Tussendemiddag bij ze je boterhammetje op gegeten.
Wat een fijne herinnering...
groetjes!
Zo'n binnenvaartschip is wel indrukwekkend om als kind van binnen te zien en mee te varen. Onze grootouders hadden nog van die echte beroepen, die van mij was stationschef bij de spoorwegen. Echt met zo'n fluitje en bordje in zijn hand op het perron. Hij woonde ook boven het station, kan me nog van die hoge kamers herinneren waar je als je naar beneden keek de treinen voorbij zag rijden.
Een reden om weer eens naar Schokland te gaan, dit hebben wij nog niet gezien. En dat kan toch niet, zo MOOI.
Wat mooi dat je nog een tastbare herinnering aan je grootouders en hun binnenvaartreizen hebt! Is er ook nog iets bekend over hun schip? Sommige oude schepen zijn er nog.
Ja dat is zeker een knap gemaakt monument!
Levende geschiedenis. Mooi en interessant.
Mooi dat monument en voor jou dubbel mooi omdat het herinnert aan je grootouders.
Met een fam.reunie waren we ook op bezoek in schokland.
Met een grote bus richting N-O polder en vandaar uit een uitstapje naar schokland.
Leuk om het hier een beetje terug te zien
Groetjes
Wat een mooi verhaal weer. En ja, het was maar net waar het schip op dat moment was.
Gelukkig is met name Saar heel nieuwsgierig. Ze vraagt haar oma en opa vaak het hemd van het lijf.
Mooi monument. Ik ben opgegroeid aan een kanaal, menig schip voorbij zien komen.
Nice tribute to your Grandfather.
Yes, I also am so sorry I didn´t ask enough and now they´re all gone.
Prachtig dat monument. Zeker omdat het langs iedere kant iets anders lijkt. Heel speciaal.
Prachtig monument, en wat een mooi verhaal weer.
Een reactie posten