Charlotte's Web

 

Waarom een goed kinderboek een goed kinderboek is, dat is niet altijd helemaal duidelijk.

En waarom sommige kinderboeken ook geschikt zijn voor volwassenen, ook niet helemaal

Ik denk wel dat het belangrijk is dat de schrijver zich weliswaar richt op kinderen, maar niet zo dat hij echt op z'n hurken gaat zitten.

Een goede schrijver stopt er zijn ziel en zaligheid in en buigt een beetje mee en dat is ook voor grote mensen duidelijk. Dat blijkt dan uit het taalgebruik en de zinnen die er in zitten die kinderen misschien  niet eens opvallen.

Een tijdje geleden schreef Iris over dit boek, Charlotte's Web. Een boek dat ik als kind las en daarna nooit meer. En nu zomaar ineens wilde ik het beslist weer lezen. Wat ik deed. Nou ja, ik luisterde. (Wat zijn luisterboeken toch een zegen!)

Dit is zo'n soort boek waar ik het net over had. Een heerlijk verhaal, goed geschreven met zinnen die me,  los van het verhaal,  raken. En een betekenis die ik er als volwassene aan kan geven.

Het is natuurlijk ook niet voor niets dat dit het meest verkochte kinderboek ter wereld is. Volgens Wikipedia hoor, maar het zal in ieder geval zeer goed verkocht zijn. 

Op een dag worden er op een boerderij biggetjes geboren. Een ervan is te klein, niet sterk genoeg en de boer, de vader van Fern,  wil het biggetje doodmaken. Maar Fern zeurt net zo lang tot ze hem mag houden en voedt hem met een fles. Ze noemt het biggetje Wilbur en ze raken zeer aan elkaar gehecht. Maar hij gaat te veel kosten als hij groter wordt en moet dan toch weg. Naar de oom van Fern die hem vet gaat mesten voor de slacht. 

Daar,  in de schuur bij die oom,  hoort Wilbur wat zijn lot zal zijn Hij heeft dan al vriendschap gesloten met de spin Charlotte en zij gaat Wilbur redden. 

Het is een prachtig verhaal, echt. En in mijn ogen gaat het over vriendschap, liefde en hoop. Niet dat ik dat als kind er uithaalde. Of misschien ook wel,  maar ik benoemde het niet. Nu wel. En dat is de kracht van een goed kinderboek!

(Ik ben helemaal geen held met dieren. Ik ben echt bang voor muizen en een vogel die mijn huis binnenkomt vind ik ook eng. Maar spinnen heb ik nooit eng gevonden. Integendeel, superinteressant vind ik ze. Misschien wel door dat boek.  Onze kleindochter (5) is wel bang. Ze zat laatst bij ons in de auto, gelijk met een spin. En ik kon praten als Brugman, niets hielp. We moesten echt stoppen en de spin eruit laten, zo eng vond ze het. 

Tja... van die angsten)