Zuurstofschuld

 

Dit boek, deze roman, heeft me zeer bezig gehouden. 

Ik begreep het aanvankelijk niet zo erg. Dat kwam doordat het weliswaar een roman is, maar er zijn ook verschillende non-fictiestukken doorheen gewerkt. 

Stukken die ik trouwens zeer interessant vond. Een heel hoofdstuk over Alison Hargreaves. Zij was de eerste vrouw die zonder zuurstof en zonder sherpa's de Mount Everest beklom. Ze stierf op de K2, toen ze 33 jaar was en liet twee jonge kinderen achter. Een van die kinderen, haar zoon Tom, stierf later ook in de bergen. Hij was toen 30 jaar oud. 

Een stuk over Toni Kurz, een klimmer die omkwam op de Noordwand van de Eiger. 

Maar ik moest iedere keer weer opnieuw er in komen als het gewone verhaal weer verder ging. 

Dat is het verhaal van Walter Welzenbach en Lenny Tichy. 

Twee vrienden die samen leren klimmen.

Lenny is iets ouder en weet al heel veel als ze elkaar leren kennen. Theorie uit een grote verzameling boeken. En ook wat meer praktijkervaring. Maar Walter leert snel. 

Ze oefenen samen op de pijlers van een brug  en gaan dan over naar de Alpen. Daarna naar de echte hoge bergen.  

Klimmen is hun leven. 

De vraag is wel wat er nog te (over)winnen valt. Iedere berg is al beklommen, door mannen, door groepen, door vrouwen, met zuurstof, zonder zuurstof, de oudste vrouw, de jongste man...

De twee ontdekken op een bepaalde berg wel iets nieuws, een nieuwe route. 

Vervolgens krijgt Lenny een baan, een vrouw en een kind en klimt niet echt meer. Walter is dan een eenzame klimmer geworden. 

De roman eindigt  met wat Walters laatste tocht moet worden. Een berg van 8188 m hoog.  Walter klimt het liefst alleen, maar gaat op een bepaald punt toch weer samen met een andere,  veel jongere klimmer, Monk. Hij redt Monk als diens tent verloren gaat. 

Walter is  inmiddels al vrij oud voor een klimmer en heeft slechte longen. Hij zal klimmen op 'zuurstofschuld' zoals dat genoemd wordt. Gebrek aan zuurstof boven de 8000 m. 

Ze bereiken de top. 

Walter heeft een dodelijk poeder bij zich en mengt dat met water in een van zijn drinkbekers. 

Het is niet zo duidelijk of hij dat drankje ook neemt. Maar ik denk van wel. 

Alle hoofdstukken hebben als titel een bepaalde hoogte. Niet chronologisch, het begint met de laatste tocht van Walter, 8188 m en 7620 m, de afdaling 

Daarna van 11 m (dat is de hoogte van de brug waar Walter en Lenny oefenden)  via steeds andere hoogtes weer tot 8188 m. De top bereikt.

Aan het begin van het boek, in het eerste hoofdstuk getiteld 8188 m, zegt Walter: 'Het was een mooie dag om boven op mijn laatste berg te staan'. 

Dan zou je na de laatste keer 8188 m, aan het eind van het boek,  de afdaling verwachten. 

Maar de laatste twee hoofdstukken  hebben alleen een titel: 7620 m. Een lege bladzijde met die titel. Twee keer.

Al met al een intrigerend en fascinerend boek. Ik ben benieuwd of er mensen zijn die het al lazen en wat zij er van vonden.