Dus nog even terug naar de tentoonstelling Rammelaars! Rammelaars! Rammelaars!, maar eigenlijk naar de man die al die rammelaars, meer dan negenhonderd, verzamelde: Heinz Keijser
Hier zie je hem, een foto uit 1963, gemaakt door Cas Oorthuys en door mij gepikt van het www. Cas Oorthuys was een vriend.
Heinz Keijser kwam, als politieke, Joodse vluchteling, in 1933 aan in Nederland. Hij was toen 22 jaar. Hij omringde zich met kunstenaars, artistieke mensen. Zelf vond hij een baan en kreeg een vriendin, Eva Loeb.
De oorlog kwam, met onderduiken. Drieëndertig keer verhuisd in die jaren.
Een traumatische periode natuurlijk. Waarin Eva zwanger is geweest, maar die zwangerschap moest worden afgebroken
Na de oorlog raakte Eva weer zwanger. Maar dat liep mis. Het kindje werd dood geboren.
De eerste rammelaar kocht Heinz voor Eva. Wat later gaf hij die eerste rammelaar weg aan vrienden die hun eerste kind kregen.
Maar Eva had het rammelaartje willen houden en Heinz ging op zoek naar een vervangende rammelaar.
Die is er nog. Wonderlijk genoeg na een speurtocht gevonden in London en nu te zien op de tentoonstelling.
En als je de tentoonstelling gaat bekijken, moet je daarna eigenlijk luisteren naar de podcast, 'De man met de rammelaar'. Een verhaal in vier delen en heel erg boeiend.
Ook als je de tentoonstelling niet zou kunnen zien, is de podcast een absolute aanrader.
14 opmerkingen:
What a very, very sad and touching story. Life can be like really mean.
Wat een mooie foto van deze man. En een tentoonstelling die heel indrukwekkend is, denk ik.
Had al eerder berichtje achtergelaten dat er een podcast over is.
Het is nu duidelijk waarom mijn bericht niet geplaatst is.
Wat tragisch, dat het mis ging met zijn kinderen... en dan rammelaars verzamelen.
Ik zie je berichtje niet staan, Dorothes. Ik heb niks weggehaald hoor. Iemand had mij ook een mailtje gestuurd over de podcast en daar heb ik op geantwoord dat ik hem eerst even wilde horen, zodat ik er wat over kon zeggen. Misschien was jij dat
Tragisch verhaal maar wat leuk, die rammelaars. Zie ik het goed, zijn het tegelijk ook fluitjes?
Ha Bertiebo,
kun je gewoon binnenwippen in het museum, zonder tijdslot?
Dan ga ik vrijdag begin van de middag...
groetjes, Marlou
Wij waren zondagmorgen, konden zo naar binnen, na controle natuurlijk en wij waren op dat moment de enige aanwezigen.
Ik vind het hele fenomeen rammelaars fascinerend. Wat bijzonder dat ze destijds al dit soort dingen aan kinderen gaven.
Dus eigenlijk is het verzamelen door een trieste gebeurtenis begonnen.
Raar hoe zoiets kan lopen en hoe zo'n verzameling dan ontstaat.
Bedankt voor je podcast tip!
Z
Zo komt er met de rammelaars ook een bijzonder verhaal mee. Hans
WAt een bijzondere tentoonstelling in vele opzichten! Iedereen zou de bijhorende podcast eigenlijk moeten beluisteren!
Een reactie posten