Tulpen

 

Nou, het is helemaal goed gekomen hoor met de bollen aan het Klompenmaeckerspad. Ik had nog een paar twijfels een tijdje geleden, vooral over de lage geeltjes. Maar die zijn alsnog gegroeid. En wat een pracht. Als ik de foto's zo naast elkaar laat zien, vind ik dat de linkerfoto te weinig aandacht krijgt. Dus die doe ik gewoon nog een keer:

Ik heb er nog meer hoor, foto's. 

Deze keer was ik zelf stiekem het veld opgegaan. Dat kan maar op een plaats en dan moet je over een hek klimmen. Dat voelt nogal belachelijk, maar het bleek dat ik ook tussen de spijlen door kon. Nou ja, dat was net zo belachelijk natuurlijk. 

Ik bleef helemaal aan de rand, ik ga beslist niet tussen de bollen staan. 

Maar toch schrok ik me te pletter toen opeens een stem zei: 'Wat doet u daar?' En meteen daarna: 'Mooi hè!'

Het was een wielrenner die zelf ook even gestopt was om te kijken. 

Enfin, toen hij verder fietste liep ik ook nog even verder:

Oh wat hou ik toch van bollenvelden. Ik zie er echt veel in onze omgeving. En allemaal prachtig. Maar dit veld aan het Klompenmaeackerspad voelt een beetje van mij!

Tja, misschien wat veel foto's deze keer. Maar dit zijn de laatste. Ik ga er nog een tijdje van genieten, hoop ik en volgend jaar begint het weer opnieuw. Hoop ik.