Een wandeling in Utrecht

We kennen Utrecht wel een beetje. Mijn man heeft lange tijd in Utrecht gewerkt en als ik dan een vrije dag had ging ik soms mee. En ook met andere gezelschappen was ik er met enige regelmaat een dagje. Het was nu echter  al tijden geleden dat ik daar 'op verkenning' was en met een vrije reisdag leek de stad ons wel weer eens een aardige bestemming. We kozen een wandeling uit op die mooie zondag een paar weken geleden en gingen. Relaxt met de trein. 

We begonnen dus op het station.  

'Heel eenvoudig', stond er. 'Je volgt eerst het bordje Centrum en vanaf shoppingcenter Hoog Catharijne volg je Vredenburg. Je komt bij een kleine roltrap naar beneden en dan ben je buiten... eindelijk. De tocht door het shoppingcenter overleefd? OK dan kunnen we starten met de wandeling. Je moet het Vredenburgplein dwarsen naar de rechterhoek. Je stapt in de richting van de verkeerslichten, maar niet zo ver. Ga rechts het Zakkendragersteegje in. Dat is meteen het eerste steegje van de nog meer dan tien die er volgen vandaag. Op het einde van dit steegje kom je al volop in de sfeer van het oude Utrecht. Je bent nu bij punt twee aangekomen op de kaart'. 

Zakkendragers dus. Mannen waren dat, natuurlijk waren het mannen, die in dienst waren van de stad. De nabijgelegen Gracht werd in de 17e eeuw nog druk bevaren door vrachtschepen  en de zakkendragers moesten zakken met graan, turf en kolen uit de schepen versjouwen naar de pakhuizen in de stad.

 

Er werd gedobbeld om het werk te verdelen en het Stadsbestuur vond dat er een ruimte moest komen, waar de mannen konden wachten, een wachtlokaal. 

Die ruimte kwam er, in de steeg die toen natuurlijk nog niet zo heette.

Het beeldje dat hier in de steeg hangt is overigens een replica. 

Het leuke is dat er rechts van de zakkendrager een korenmaat en een strijkstok zijn afgebeeld. 

Een korenmaat, het woord zegt het al, daarmee werd een hoeveelheid graan afgewogen. 

Als die maat dan vol was werd die hoeveelheid gladgestreken. 

Met een strijkstok. 

En ja hoor, daar zal wel eens iets aan zijn blijven hangen. Zeker als zo'n stok per ongeluk/expres een beetje nattig was geworden. 

Nou,  ik heb me eerder nooit afgevraagd waar die uitdrukking van de strijkstok eigenlijk vandaan komt, maar dankzij deze wandeling in Utrecht weet ik het.

Verder hingen er in de Zakkendragerssteeg ook nog fraaie schilderingen die iets laten zien van weer andere tijden in de steeg. Dit is 1943 en de maker heet John Noy.

En dit was dus nog maar het begin.  De wandeling ging nog negen kilometer duren.