En nu is het dus echt afgelopen met de tentoonstelling. De zaal is dicht en de schilderijen zijn waarschijnlijk al op weg naar de volgende locatie. We gaan het missen. Het was een superleuke tijd. Zondag zijn we voor een keer nog gaan kijken. Tja afscheid nemen van schilderijen, dat klinkt belachelijk, maar we deden het toch min of meer.
Terwijl we nog een keertje goed keken werd ik ineens aangesproken door een vrouw die vertelde dat ze me kende van mijn blog. Of eigenlijk... ze herkende mijn man van het schilderij dat zijn broer van hem maakte en dat ik hier heb laten zien.
Heel erg leuk en verrassend vond ik dat, zij en haar man waren ook echt gekomen omdat ik er over had geschreven. We maakten een praatje en ik zei dat ze nog niet naar de gids moest luisteren en dat ik het verhaal op mijn blog zou vertellen. Die belofte heb ik gisteren ingelost.
Ik laat nu nog een schilderij zien, Gewoon omdat ik het zo prachtig vind. 'Gezicht op Dordrecht bij zonsondergang' van Aelbert Cuyp.
Er hoort niet echt een verhaal bij. Of het moet zijn dat het 'slechts' een kopie van het halve schilderij is. Het hele schilderij hangt in Engeland en als ik daar nog eens kom, dan.... Want ja, als die kopie al zo mooi is...
Over de toren van de Grote Kerk, dat is de grote kerk op de eerste foto, is nog wel wat te vertellen.
Dat is namelijk een toren die zeer karakteristiek is.
Kijk dat ik hem onmiddellijk herken, die toren, dat is logisch. Ik ben geboren in Dordrecht, eigenlijk met het uitzicht op die kerk. Van tamelijk dichtbij.
Maar heel veel bezoekers herkenden de toren en dus de stad ook meteen. 'Oh, dat is zeker Dordrecht'.
Het leuke is dat die toren nooit zo bedoeld is geweest. Het had een puntige (achtkantige) en veel hogere toren moeten worden. Maar door een grote stadsbrand, tijdens de bouw veranderden de plannen. Bovendien was de toren al aan het verzakken in 1457 en toen heeft men besloten het zo te laten en de klokken er tegenaan te zetten.
In het gastenboek van het museum verscheen bovenstaande reactie. Van een inwoner van Amsterdam die vast uit West-Friesland kwam. Skitterend.
En dat was het!
14 opmerkingen:
Wat leuk, een bloglezeres tegen te komen! Mooi verhaal van het halve schilderij.
Ja dat was zeker leuk. Ze zei dat ze een stille lezer was.
Ik heb weer genoten van alle schilderijen die je liet zien. Wat ik me ineens afvroeg is dit: hoe weten we de titels van schilderijen? Zet de schilder die achterop? Of worden die door anderen bedacht ? Bij quilts wordt altijd van alles op een label vermeld: naam, maakster , jaar. Zelfs e-mail of adres.
Domme vragen bestaan niet , dus stel ik hem maar.
Apart van die bloglezeres. Ik had zo'n ontmoeting eens in een winkel
Schilderijen zijn vaak kleine stukjes geschiedenis.
It does not sound ridiculous. Any good bye is bitter-sweet.
Or it´s as ridiculous as my saying "Hello" to every Panto that comes my way. Pfft, so what?
How COOL the lady recognized you (both)!
In mijn jeugd heb ik in Wormerveer gewoond en de moeder van mijn vriendinnetje sprak zoals op dat briefje :-)
Mooie schilderijen. En wat een leuke ontmoeting, dat is toch echt genieten.
Ik kan het ook niet laten om even in gastenboeken te bladeren.
Wat leuk dat je een lezer hebt ontmoet.
Wat leuk zeg zo'n ontmoeting. En de schilderijen uiteraard.
Leuk!
Dat is echt West-Friesland , ken het ook wel. Hans
Leuk hoe je blog een mooie aanvulling geeft op je mooie vrijwilligerswerk.
Je bent gewoon beroemd!
Een reactie posten