Leuk maar raar

 Ik heb een bijzonder duf en raar morfine-hoofd en bloggen lukt echt niet. Maar daarnet bedacht ik ineens dat ik nog een paar blogjes op voorraad had. Nooit meer aan gedacht. Dit is het eerste.

Ps: Ik lees wel bij jullie hoor, maar reageren is echt te veel van het goede

 

Voor we naar de film gingen namen we eerst een kopje koffie. 

(Ja, ja, ik drink nog steeds koffie, maar dit terzijde).

Ik vond het zo schattig, dus ik bedankte het meisje dat het had gemaakt. 'Ik heb dan ook extra m'n best gedaan, mevrouw', zei ze. 'En ik hoop dat u fijne feestdagen hebt!'. 

Het was in het restaurant in hetzelfde gebouw waar onze cinema zit en daar gingen we naar toe. 

Een goed begin is het halve werk zeggen ze wel eens, toch? 

Nou we hadden een uitstekend begin  hoor, we bleken de enige bezoekers te zijn en dat vonden we toevallig erg leuk. 

Helemaal alleen in de zaal, midvoor op de achterste rij. Omdat mijn man vrijwilliger in de cinema is, sprak hij af met de dienstdoende collega dat hij zelf de film wel aan zou zetten en dat zij het inleidende praatje wel over mocht slaan. Kijk zo ziet het gebouw er  uit, deze superfoto zie je een hele tijd en ik kon gewoon gaan staan om een foto van de foto te maken.

Al die lege stoelen voor je:

We konden gewoon hardop tegen elkaar praten, we konden even op de telefoon kijken hoe laat het was. Mijn man kon een heleboel keer  hardop vragen of ik nog wakker was. Ik ben een paar keer gaan staan. Heel gek. allemaal.  Maar leuk

De film die we zagen was deze: 

En daar zal ik het morgen nog even over hebben