Heel toevallig geniet ik op dit moment heel erg van een serie die speelt in de tijd van die oorlog.
Uitgezonden door ONS. Nog nooit heb ik iets van ONS gezien en ik zou het gemist hebben als niet mijn eigen Vara-gids er aandacht aan had besteed.
Wow, deze serie. Ik lag er klaar voor hoor, reken maar. Zondag was aflevering twee.
Dat de Vara-gids er aandacht aan gaf is niet zo gek. Je ziet hier David Powlett-Jones, om wie het verhaal draait. De naam klinkt deftig, maar David is een doodgewone mijnwerkerszoon uit Wales.
David is net terug uit de Grote Oorlog. Die is nog niet afgelopen, maar David is gewond geraakt en afgekeurd in Passchendaele.
Geestelijk en lichamelijk nog een wrak, keert hij terug in Engeland en komt terecht als leraar op een jongens- kostschool: Bamfylde.
Zeer traditioneel en zeeeer Engels.
David weet niks van leraar zijn, maar de Headmaster heeft heel veel vertrouwen in hem, terwijl hij niet eens diploma's heeft en neemt hem toch aan. Er is natuurlijk een tekort aan leraren, alle gezonde jonge mannen zijn in het leger.
En Bamfylde werkt helend. De schooljongens, de oudste is niet heel veel jonger dan David, ook. De collegae, de omgeving...alles helpt David.
Iedere keer moet de Headmaster weer namen noemen van omgekomen oud-leerlingen.
Maar David groeit. Hij wordt een geweldige leraar geschiedenis en zijn leven concentreert zich in alle aspecten op Bamfylde.
Aan het eind is David zelf Headmaster geworden en moet hij namen noemen van oud-leerlingen die slachtoffer zijn geworden in de Tweede Wereldoorlog.
Toen ik deze serie lang geleden zag (jaren tachtig) heb ik het boek waar de serie op gebaseerd was, onmiddellijk gekocht.
Dat boek heet in de vertaling: Al de dagen van mijn leven. Het is geschreven door R.J. Delderfield, een superverteller. En ik denk dat ik het sindsdien toch zeker wel drie keer heb gelezen.
Het staat prominent in mijn kastje lievelingsboeken. Dat zijn de boeken die niet weg mogen, ook niet als ik nog veel meer weg doe dan ik nu doe.
17 opmerkingen:
R.J. Delderfield, ik weet zeker dat ik dat boek ook gelezen heb. Misschien ook destijds de serie gezien. Ook weer eens kijken.
ONS nog nooit van gehoord. Ik ga eens zoeken.
Ik zal eens even gaan puzzelen in mijn digitale boekenarchief, het komt me bekend voor.
Ik ga eens kijken,bedankt voor de tip
Sjonge, onze smaak komt wel erg overeen. Ben je toevallig mijn grote zus? Ik heb het boek in het Engels en Nederlands gelezen. Het Engels was prachtig maar wel pittig. De serie ken ik niet, ga ik opzoeken.
Ik wou dat het waar was, want wat had ik graag een zus gewild
Ken het boek niet, altijd handig zo'n aanbeveling, staat genoteerd.
Leerzaam blogje, want het boek, de schrijver, de serie en ONS ken ik allemaal niet.
Heb de serie op dvd. Enkele maanden geleden nog weer bekeken.
Interesting and also scary. With Ukraine so close by not sure if I want to read about war right now. I know these are not to be forgotten, though!
Oh, bedankt voor de tip. Deze ga ik samen met mijn jongste kijken!
Ja, dit boek heb ik gelezen. Mooi!
Ik ook🙃
Dat boek was populair in mijn bibliotheekjaren ... IK geloof niet dat ik het zelf heb gelezen.
En dat is best jammer. Maar ja er is voor ons allen veel meer dat we niet lezen dan wel
Bedankt voor de tip
Ik weet niet hoe het nu is maar in mijn Nederlandse schooldagen (die eindigden in 1965), werd er over de 1e Wereldoorlog met geen woord gerept. Natuurlijk, Nederland speelde in die oorlog geen rol. Een generatie jonge mannen, Duits, Frans en Engels (en ook Amerikanen). sneuvelde, een generatie vrouwen en jonge kinderen bleef alleen achter. In Frankrijk en Engeland hebben bijna alle steden hun herdenkingsmonumenten. Voor mijn Duitse leeslijst las ik "Im Westen Nichts Neues" en snapte er als onnozel schoolmeisje indertijd niet veel van. Door in die Europese landen te wonen en te werken ben ik pas bewust geworden van wat zich alweer meer dan een eeuw geleden afspeelde.
Een reactie posten