De mooiste en de oudste

 Even terug naar Diamante, Italia.

Daar waar mijn man staat te mijmeren, daar was ook een klein... ja wat eigenlijk. Ik denk een gedenkteken. Maar zeker weten doe ik het niet. 

Je ziet dat er een kleine mural op was aangebracht. En eigenlijk vond ik die de allermooiste die ik gedurende de vakantie heb gezien. 

En ik kan je verzekeren dat ik er heel veel heb gezien. Overal in de kleinste dorpjes. Déze zag ik in het mural-walhalla van Diamante dus. Heel klein, je zou het makkelijk gemist kunnen hebben. En aan de achterkant.  Ja, waarom raakt iets je soms hè. 

En dan nu de oudste en die vond ik ook echt prachtig. Gemaakt in 1981 en geen spoortje van bekladden. 

Niks, helemaal niks.

De twee foto's hierboven zijn gemaakt door mijn man. Ik had ze ook natuurlijk, maar zijn foto's zijn beter. Ik had dan wel weer dit, ook op die mooie oude muur:

Dat bord hoort erbij zoals je op de eerste Frits-foto ziet.  Leuk is om te bedenken wat er zou kunnen staan. Ik dacht bijvoorbeeld aan iets over een moeder met zoons. Die weggaan

Maar natuurlijk heb ik er een vertaal-iets op losgelaten. Dat maakt nog niet alles duidelijk, hihi. Dit is wat ik kreeg: 

Moeder ik ga terug, het jouwe.... (onleesbaar)

Slechts aan een kant als een zware dans, je glimlach naar het water

Van hen die terugkeren naar een liefdevol thuis

Het serene oog van het gevoelsdeel 

Dankbaar voor weer een seizoen

Niet verdisconteerd. 

Oké, vertaler... Mille grazie! 

Linking to Sami's Colourful World