Nog twee keer

 Bijna twintig keer heb ik iets over en onze reis naar en in Sicilië en Italië geschreven en heb ik er iets van laten zien. Ik heb het gecheckt want heel raar:  ik dacht dat ik het er nog nauwelijks over had gehad. 

Gisteren spitte ik mijn foto's nog eens even door. Makkelijk hoor, want alles zit per dag in een mapje, meest ondertiteld en ook heb ik al eerder verwijderd wat ik wilde verwijderen. 

Enfin, ik kwam tot de conclusie dat ik nog twee dingen echt wil laten zien hier. Omdat ik die dingen bijzonder vond. 

Stel je voor: het is een heel warme dag, je loopt met vier groepsgenoten vanaf het hotel een lange, lange strandwandeling naar het dichtsbijzijnde dorp. 

Daar blijkt een route te zijn naar een ruïne die je de hele weg langs het strand al zag liggen. Twee mensen haakten af (vanwege een flinke blaar), maar met twee anderen liepen wij naar boven.  

Onderweg werd de ruïne ook nog eens op een muur aangekondigd:

Verder mooie uitzichten alom. Het is een flinke klim en behalve die uitzichten langs het pad zijn er bloemen en planten. Maar dan draait de weg en ineens is er een huis.  En dit: 

René Magritte, daar langs dat pad. Surrealistisch bijna. En dat past natuurlijk heel erg mooi bij de surrealist Magritte. 

Oh wat had ik graag een praatje willen maken met de bewoners, maar helaas, de deur was dicht en er was niemand thuis voor zover ik kon zien. Ook niet bij de buren.

Het allerlaatste kleine stukje heb ik overigens niet gelopen. Daar was echt een steile trap en ik durfde niet.  

Ik heb even zo goed genoeg gezien hier in Roccella Ionica