Boeddha

Door de rommelmarktfoto's van gisteren dacht ik terug aan onze eigen reis naar Beijing. Inmiddels al weer een paar jaar geleden, maar zo'n andere wereld dat het nog een verse herinnering lijkt.
En na dat ik weer eens alle foto's had bekeken en dus een paar uur later, dacht ik: 'wat heb ik eigenlijk voor souvenirs meegenomen?'
Niet veel,  alleen een tegeltje voor mijn afschuwelijke tegeltjesmuur en een muismat (die je hiernaast ziet).
En een paar stempels met karakters voor onze naam.

Niet veel hè?  Maar het zinnetje dat ons altijd weerhoudt van foute aankopen 'Hoe zal 't in Culemborg staan?', dat zinnetje was toen ook al in gebruik.
Toch vergeet ik nog iets en dat is een kleine Boeddha. Die heb ik in Beijing gekocht en aan echtgenoot gegeven, want er wordt gezegd dat je een Boeddha niet voor je zelf mag kopen.
Hij is zo klein, die Boeddha, dat we hem eerst een jaar zijn kwijt geweest.
Pas toen we de grote koffer weer eens nodig hadden kwam hij tevoorschijn. Hij zit nu op de rand van de klok met zijn gezicht naar de deur gericht. Want dat hoort zo bij Boeddha.
Als je niet goed kijkt zie je hem niet eens.

Als je niet  goed kijkt zie je trouwens ook niet de laag stof op de randjes van de klok.
Die zie ik namelijk ook alleen maar als ik heel goed kijk of zo nodig een foto moet maken.
Hoe dan ook, daar zit-ie  met een zak op z'n rug en een perzik  in z'n hand. Uiteraard zijn dat symbolen. De zak staat voor reizen en zoeken naar jezelf,  de perzik voor verbondenheid en onsterfelijkheid.
Ik ben geen Boeddhist, maar in de levenswijze van Boeddhisten is veel te vinden dat me aanspreekt.
En deze kleine Boeddha spreekt me ook aan, dus hij mag blijven. In Hoorn.
Maar in Culemborg zou hij het vast ook heel goed hebben gedaan!