Nee, denk maar niet dat ik opeens een Diorjurk heb aangeschaft. Niks
voor mij. Ik heb daar het lijf niet voor helaas.
Maar die modewereld
interesseert me wel. En dus gingen we naar de film. Of film.. het is
eigenlijk een documentaire. Een hele goeie!
'Breath taking' staat er en dat is wat overdreven, maar spannend is het zeker.
Mijn man was mee en werd nog even toegesproken als enige man in de zaal. Dat kan hij aan hoor. Maar toch raar, want het is echt een spannend verhaal en de hoofdrolspelers zijn mannen.
Waar gaat het over?
Raf Simons is de nieuwe artistiek directeur van Dior en hij heeft precies 2 maanden de tijd om zijn eerste Haute Couture collectie te maken. Hij wordt gevolgd vanaf het moment dat hij binnenkomt in het befaamde modehuis, kennismaakt met de medewerkers,tot en met de modeshow.
Bijzonder om te zien en zoals ik al zei ook spannend. En echt he, het zijn geen acteurs. Op het postertje hiernaast zie je Raf zitten, rechts. Hij spreekt nog niet heel goed Frans en niet alle medewerkers verstaan Engels, en heel af en toe hoor je er een stukje Vlaams door.
Simons lijkt onverstoorbaar, maar is dat zeker niet, je ziet de emoties. Op een gegeven moment gaat hij op zijn strepen staan als de belangrijkste vrouw van het atelier er niet is . Zij blijkt naar NewYork te zijn. Hoezo dan? Ja, een hele belangrijke klant die per seizoen voor 350.000 euro (of dollar dat weet ik niet) bestelt, had nog wat hulp nodig. Niks mee te maken vindt Simons. Wel vinden de anderen, er moet wel geld in het laatje. Veel geld zelfs want vlak niet uit wat zo'n modeshow kost. Qua lokatie en versiering en modellen en drankjes enzo. En de stoffen en de mensen die met de hand zomen zitten te naaien of kraaltjes.
Enfin, je krijgt een heel aardig beeld en met af en toe een terugblik naar de echte Dior, Christian Dior, heeft de regisseur Frédéric Tcheng een prachtige film afgeleverd. Een aanrader
Zo, een soort filmweek leek dit wel. Maar ik zag ze niet allemaal in een week hoor en nu is het wel weer even mooi geweest.
2 opmerkingen:
Deze documentaire wil ik ook wel zien - hier in België krijgt hij veel aandacht (beetje logisch, wegens Raf Simons), en ook veel goede kritieken (maar dat wil dikwijls niet veel zeggen, dus ik ben blij het van jou te horen !)
Donald was ook mee maar het Oostereiland :-) Ik vond het een prettige documentaire waar de naaisters ook met recht in de picture stonden.
Een reactie posten