Sixties

De e

Kijk, daar heb je Twiggy. Want na de Noordermarkt gingen we naar het FOAM, het fotomuseum Amsterdam. Daar was een tentoonstelling over de Swinging Sixties in London. En daar hoort Twiggy natuurlijk bij.
Ik ben gek op London en dat was ik ook al in de Swinging Sixties en ook verder denk ik wel eens dat ik aan de Sixties ben blijven hangen. Net als de papa in het gelijknamige liedje. Wat betreft muziek dan hè en misschien ook wel een beetje qua idealen.
Al met al reden genoeg om deze tentoonstelling te bezoeken.
Met heel veel plezier hebben we er rond gelopen. Er zijn veel foto's te zien (hoe bestaat het hè in een fotomuseum) van bekende fotografen uit die tijd. Fotografen die vaak net zo bekend waren als hun modellen. Terence Donovan, bijv. en Norman Parkinson. Nog veel meer, maar die namen kende ik niet.
Kijk even met me mee:

Op deze foto zie je bijv. Celia Hammond en Pattie Boyd. Laatstgenoemde was getrouwd met George Harrison en later met Eric Clapton. Twee beroemde modellen in de sixties. Maar het leukste vond ik die mutsen. Ik herinner me die ook echt. Het was 1965
Dit weet ik  ook nog trouwens:

Een vernieuwend kapsel van Vidal Sassoon. Het model is Grace Coddington. Maar het gaat even om het kapsel. Het was 1964.
Enfin, ik wil eigenlijk nog veel meer laten zien. Maar het is natuurlijk het beste om zelf te gaan kijken. Dat kan nog tot 2 september en voor meer info: klik

Toen was het nog steeds vroeg. We fietsten verder naar de Nieuwe Spiegelstraat. Een leuke straat met veel galeries en antiekwinkels. We parkeerden de fietst en liepen lekker rond in de buurt. Echt leuk.
Helemaal toevallig was dat niet want ik had gelezen dat in Gallery Lionel werk van Banksy te zien was. Veel werk. Banksy vind ik fantastisch. Dus het was fijn om hier te kunnen kijken.
Ik mocht foto's maken en dat deed ik ook. Maar op de site van de Gallery, klik  is het toch wat beter te zien vind ik. Van mij dus alleen de foto van Che op skates

Ik zei nog tegen mijn man dat wat mij betreft deze Che bij ons zou mogen hangen.
Voor de aardigheid informeerde ik ook even naar de prijs. 350.000 euro. En voor een print, als ik me goed herinner, 80.000 euro. Wel een gelimiteerde print. Dat dan weer wel. Dat-ie niet bij jan en alleman komt te hangen natuurlijk hè.
En zo ben ik weer terug in de sixties. Want toen hing een goedkope poster van Che op vele studentenkamers. Ook op de mijne. In het rood.