Gisteren in de tuin

De dag begon gisteren om een uur of zes. Het was hartstikke licht in de slaapkamer, ook doordat we het gordijn voor het raam hadden open gelaten tegen de warmte.
Maar het werd donkerder en donkerder en om een uur of zeven begon het te regenen. Heel zachtjes eerst en daarna toch wel wat harder. Er klonken een paar donderslagen, maar het ging niet waaien. Het bleef zachtjes regenen. Dat was zo welkom voor de tuin, dat we er vrolijk naar hebben zitten kijken. Het duurde ongeveer een half uurtje en toen zag de tuin er zo prachtig fris uit. Het rook ook heerlijk.
Dus wat zou het mooi zijn als het altijd zo ging. Een milde regen van een half uur of voor mijn part een uur en dan klaar voor de rest van de dag. Eventueel  heel laat in de avond nog een bui.

Ik hou van mijn tuin, altijd, maar zeker in deze tijd van het jaar.
Hij is nog in opbouw hè, twee jaar geleden is hij totaal veranderd, al zijn alle steentjes uit de vorige tuin hergebruikt. Niet de tegels, maar de steentjes van de muur.
Toen was het een tamelijk ruige tuin, vijfendertig jaar oud.  Heel vol ook en met te weinig zitruimte. Van de beplanting is alleen de roos tegen de achterste schutting over gebleven en een hortensia als herinnering aan een overleden vriendin.