Het was in die lange vakantie na mijn Havo-examen niet in me opgekomen, dat ik ook wel eens voor de klas zou moeten, om te oefenen. Praktijk heette dat.
Ik had het druk met m'n allereerste kamer in Middelburg en school, nou ja dat zou ik wel zien. Ik was altijd een goede leerling geweest en dit zou heus wel lukken.
(Ik had trouwens ook niet beseft dat ik zou moeten gymmen en zou moeten handvaardigheiden, want anders had ik er echt van af gezien).
Maar goed, die praktijk dus...
Mijn eerste school was in het dorp Arnemuiden. De openbare lagere school. Ik geloof niet dat de school een naam had.
De leerkracht die mij moest begeleiden wel. Hij heette meneer Z. Ik moest hem ook aanspreken met meneer natuurlijk. En ik moest een jurk aan.
De leraar pedagogiek had ons veel succes gewenst.
'Rommel maar wat aan op je praktijkschool', had hij gezegd, 'maar doe het wel een beetje intelligent!'
Dat zinnetje ben ik nooit vergeten.
En daar ging ik. Met de bus naar Arnemuiden.
'Ja, jij denkt misschien ach zo'n dorpsschooltje, maar dit is geen makkelijke school', zei meneer Z. om maar even duidelijk te beginnen, 'maak je borst maar nat'.
Hij gaf een schrijfles (klas 3, groep 5) en raadde me aan goed op te letten, 'want volgende week moet je het zelf doen'.
Arnemuiden was toen nog een dorp waar veel met elkaar en binnen het dorp werd getrouwd.
'Let nu op', zei meneer Z. 'Als ik zo meteen zeg : van Belzen, kom eens hier, dan staat de halve klas op en rent naar mijn bureau'.
Hij demonstreerde het en moest er heel erg om lachen. Ik niet. Waarom zou je een kind uit de derde klas bij zijn achternaam aanspreken.
Enfin, het was spannend en die ene schrijfles heeft me avonden voorbereiding gekost.
Toch had ik de les en de indeling van de les niet netjes genoeg opgeschreven in het praktijkboekje en kreeg daarvoor behalve van meneer Z., ook nog op mijn donder van die pedagogiekleraar.
De les zelf was ook niet bepaald een succes. De kinderen luisterden niet naar mij en ik werd hoe langer hoe zenuwachtiger. Zij waren kwekelingen gewend en wisten heel goed, hoe je die beginners te pakken kon nemen.
Op een gegeven moment nam meneer Z. de les weer van me over. Wat een afgang.
'Ik weet niet of jij wel geschikt bent voor dit vak', sprak hij stimulerend, 'als je een simpele schrijfles al niet aan kan... '
Ik haatte hem en ik haatte mijn toekomstige beroep.
En toch was dit vorige week, toen we in Zeeland waren, de reden dat ik nog eens wilde rond kijken in het dorp Arnemuiden.
Toendertijd heb ik er helemaal niets van gezien.
Alleen die school. En meneer Z....
Dat ik uberhaupt aan Arnemuiden moest denken, kwam door dit schilderij dat ik zag in Museum More.
 |
| Reimund Kimpe, 1942, Visser met Arnemuidse. |
13 opmerkingen:
Kon je de leerlingen wel verstaan? Toen ik mijn eerste baan begon in Middelburg, verstond ik het Zeeuws van de leerlingen niet goed. Ze hebben me het geleerd.
Ja, dat was een gezellige positieve man, die meneer Z :-) Maar toch .... toch hebben dit soort rotopmerkingen wel een impact, want het maakt iets strijdbaars (zie je wel, dat ik het wél kan) in je wakker. Ik kreeg op mijn eerste werkdag ook zo'n fijne opmerking naar mijn hoofd. Ik zal er een logje over maken.
Mijn praktijkschool stond in Arnhem, en ook wij mochten op straffe van dood niet in broek verschijnen. 1963 hè, de middeleeuwen.
Ik moest naar Arnhem zuid, die rotbrug over in jurk en nylons. Volgens mij mocht je ook geen hakken aan.
Geen idee wat ik moest geven. We waren trouwens met zijn drieën. In die tijd ving je nog wat van stagiaires.
Pas in 1968 begonnen met lesgeven. In Arnhem. Tussendoor gebivakkeerd in Zwitserland.
En vanaf 1988 in Arnhem zuid lesgegeven. Maar wel comfortabel de brug over in mijn auto en altijd makkelijk in broek.
Het is toch nog goedgekomen!;-) Hoe hebt U dat voor elkaar gekregen?
Poe, wat een begin zeg. Niet tof natuurlijk.
Mij verging het net zo, totaal nooit bedacht dat ik onderwijzeres zou worden en niet voorbereid op het feit, dat je meteen stage moest lopen. De P.A. vond ik een leuke opleiding, maar die praktijkdagen, afschuwelijk. Toch heb ik 43 jaar met veel plezier in het onderwijs gewerkt. Hoe het kan verkeren, dus.
Echt een pedagogisch verantwoord mens, die hr. Z.
Hoewel ik ook een onderwijsakte heb, heb ik nooit voor de klas gestaan. Het was onderdeel van de MO-studie Engels die ik gedaan heb. Voor de taal, want voor het onderwijs heb ik geen geduld. Misschien komt het omdat ik een deeltijdstudie deed, maar wij hoefden niet bijzonder veel stage te lopen.
Hoe zou het toch komen dat ik, alleen al na het lezen van de titel, in gezang ben uitgebarsten? Iets met een klok...
Ik moest net zoals Emie telkens aan die klok denken. Met jou is het gelukkig goed gekomen maar zulke mensen als mijnheer Z. moet je in het begin van je opleding niet teveel tegenkomen.
Dat is niet een echt goed begin van je carrière met zo'n figuur...
Was toch een heel andere tijd ,wat lijkt het lang geleden ,uit de verpleging heb ik ook zulke verhalen maar alles is goed gekomen ,je bent vast een hele leuke juf geworden .
Nou het is toch wel goed gekomen met jje school carrière al was het geen leuk begin.
Wat een prachtig verhaal! Ik kan het me levendig voorstellen. Gelukkig kwam het achteraf wel goed.
Een reactie posten