Je hebt de kletsers, dat zijn de mensen die luid en duidelijk aanwijzingen geven aan hun partner, die daar dan ook luid en duidelijk op ingaat.
Je hebt de detailzoekers. Zij staan zo dicht mogelijk met hun neus op het schilderij en bekijken ieder lijntje, lijkt het wel. Misschien zijn het zelf tekenaars of schilders en willen ze er iets van leren.
Je hebt de luisteraars. Die krijgen een rondleiding en knikken ten teken dat ze het hebben begrepen en gezien. En als ze naar een audiotour luisteren, ook dan knikken ze.
Je hebt de mensen (meestal vrouwen) die met jou willen delen dat ze er erg van genieten.
Je hebt de snellerds (dat ben ik) en de langzamerds(zoals mijn man).De snellerds willen eerst een overzicht en gaan dan nog eens terug.
En je hebt kinderen. Die zijn verreweg het leukst.
Er zijn twee mogelijkheden: of ze houden er van, dat zie je. Of ze vinden het helemaal niks. Ze moeten van hun ouders (of van de buitenschoolse opvang) en lopen rond met een gezicht van zeven dagen slecht weer.
Daar had dit meisje geen last van hoor. Ze was met haar oma en nam
uitgebreid en volkomen op haar gemak de tijd om dit schilderij van Raoul
Dufy te bestuderen
We zullen het niet weten. Zeker is dat ze genoot. En ik ook. Van haar!
8 opmerkingen:
Ben pas voor het eerst, sinds heel veel jaren, naar een museum geweest. Ik heb mij verbaasd over wat men kunst noemt. Ik begrijp er soms niets van. Je moet soms gewoon brutaal zijn om jezelf tot kunstenaar te laten verrijzen.
O ja wat leuk om het museum zo eens te bekijken!
Heerlijk mensen kijken.Ik ging wel eens mee naar een motormarkt. "Blije mannen"kijken,als ze glunderend een zeldzaam onderdeel vonden.
Bij kinderen blijft vaak meer hangen van museumbezoeken dan je denkt. Ook bij pubers. Dat heb ik destijds gemerkt bij mijn eigen dochter. Als puber liep ze quasi ongeïnteresseerd achter ons in een museum. Later hoorde ik haar tegen haar vriendinnen enthousiast vertellen wat ze wel niet allemaal had gezien!
Maar dit kleine meisje toont echt interesse. Ik ben wel zeker dat ze dit zal meedragen.
Ik hoor geloof ik een beetje tot jouw categorie. Ik kijk rond en concentreer me op wat me aanspreekt. Ik ben ook niet zo'n bordjeslezer. Dat meisje is wel een echte liefhebber, dat kun je zelfs aan haar beentjes zien.
Mooi! Ik hoop dat ze haar verwondering nooit verliest, dat meisje.
Mensen kijken en vooral kinderen blijft toch het leukst.
Wat prachtig de verwondering van een kind. Zo kunnen kijken naar kunst of gewoon naar mooie dingen (of lelijke) dat is pas kunst. Ik denk dat ik vrijdag als 'snellerd' werd getypeerd :)
Een reactie posten