Het gaat om het gebied, vlak achter de vuurtoren van Breskens.
Eigenlijk is het een Deltawerk.
Maar wel anders dan de Deltawerken waar ik, tot nu toe, een beeld bij had. Dat was een beeld van versterking van dijken en duinen, afsluiting van zeegaten, dammen, de stormvloedkering.
Maar deze Waterdunen, dat is anders.
De kust van West Zeeuws-Vlaanderen is versterkt.
Daarachter is een natuur/recreatiegebied in aanbouw.
Het is nog niet helemaal klaar, er wordt nog volop gewerkt. De bedoeling is dat er straks door middel van een getijdenduiker (een tamelijk ingewikkeld bouwsel), twee keer per dag zout zeewater in het gebied zal binnenstromen. Waardoor het gebied gaat veranderen. Het is een heel groot gebied, waar het getij de groei van planten gaat bepalen. Er gaat ook een paradijs voor vogels ontstaan.
De Deltawerken, ik vond het altijd iets fantastisch. Ik ben er trots op. Waar een klein land groot in kan zijn, zoiets. Dat het bedacht en uitgevoerd wordt.
Maar de zee binnenlaten...juist in Zeeland... dat is toch echt een hele grote stap.
Nou in dat gebied deden we dus de excursie. Het was best een goeie excursie, maar wij kregen een paar keer de slappe lach. Inwendig hoor, niemand zag het.
Om te beginnen konden we de start niet vinden en vielen er dus middenin. De gids was juist bezig aan een ellenlange opsomming van vogels die er te vinden zijn. We zagen het somber in.
Gelukkig, toen we eenmaal gingen lopen, werd het leuk. Die gids wist echt alles, ieder plantje en sprietje wist ze te benoemen. En ook de vogels die we zagen.
En de andere deelnemers wisten ook alles en bogen zich voortdurend in extase over plantjes en herkenden vogels aan hun geluiden. 'Jaaaa ik hoor hem, maar ik zie hem nog niet'.
Wij hoorden nog niet eens een geluidje, maar zij stonden allemaal al weer klaar met hun kijkers en telelenzen.
Ik besloot maar niet te proberen het allemaal bij te houden en maar gewoon simpel te genieten van wat ik allemaal zag.
In september gaan we nog een weekje naar Groede en ik denk dat ik dan nog een keer mee ga. Dan zal er vast wel iets beklijven en zal het er ook wel weer anders uit zien. Denk ik.
17 opmerkingen:
Wel handig met een gids, want zelf ontgaat je vaak veel. Dat gebeurt ons tenminste. Toch is mijn aandacht zo weg als de verhandelingen te lang worden ;-)
Wat zag je weer veel moois
In de streek ligt Waterdunen een beetje gevoelig. Niet iedereen is voorstander, zeg maar. En dat komt onder andere doordat er heel veel vakantiehuizen gezet gaan worden in dit gebied. Daarnaast is met het dichtgaan van de binnendoor weg van Breskens naar Groede, het verkeer in Boerenhol aanzienlijk toegenomen. Het is natuurlijk mooi dat er hard aan de natuur gewerkt word, maar er is dus ook een keerzijde.
Zo te zien een prachtig gebied. Maar wat mevrouw W zegt, dat is toch wel jammer...
Lijkt me heel interessant
Ja die keerzijde is er zeker. Ik volg de ontwikkelingen al lange tijd. Maar op dit moment vind ik de voordelen tot er dan de nadelen. Tegenhouden kun je het niet denk ik en ik heb de indruk dat alles zeer zorgvuldig gebeurt
Een mooi gebied!
Best een gek idee ja, de zee binnenlaten, maar het wordt straks vast heel mooi en goed voor de natuur en de vogels.
Ik herken ook geen geluiden van vogels hoor, nou ja alleen van die welke heel vaak in de tuin zitten.
Ach, alleen genieten zonder te weten wat het is, is ook fijn toch?
Ben trouwens het meest gek op gewone musjes.
Ik hou van dit soort wandelingen, maar nog nooit met een gids mee gegaan!
Het ziet er mooi uit. Het zou jammer zijn als het te veel geexploiteerd zou worden. Maar ben wel benieuwd wat het zilte water voor effect heeft op de natuur.
Mooi dat je er toch nog bij aan kon sluiten. Ik kan mij voorstellen dat het heel gek voelt, de zee binnen laten. Zeker als je daar vandaan komt. Ik ben nu een boek aan het lezen over de watersnoodramp van 1953. Geïnspireerd door jou en nog een aantal anderen uit de blogwereld. Jullie zetten een verslag op je blog over een gelezen boek, en het valt op dat dat ook vaak wat informatieve boeken zijn, niet alleen romans. Toen ik dit boek dus zag in de bibliotheek, nam ik het mee. Binnenkort zal ik er ook een blog over schrijven. Fijne zondag verder.
Leuk dat je er was Bertie.
Het is echter zoals mevrouw W. schrijft... en ik kan het weten want ik woon er. Ons huisje staat net niet op de foto... Men stelt het heel idyllisch voor, maar er is heel wat ellende aan voorafgegaan. De hele litanie wil ik hier niet neerpennen want het bezorgde mij al genoeg kopzorgen.
Momenteel zitten we in de fase dat we hopen dat het eindelijk eens ‘af’ raakt, maar daar vrees ik voor. Er is geld tekort. En hopelijk laten ze die vakantiehuizen ook voor wat het is. Het hotel komt er al niet meer.
Laat ons de stilte en de natuur waarvoor we hier ooit kwamen wonen.
Binnenkort zal ik ook een blogje aan Waterdunen besteden. Toevallig deed ik vandaag de hele wandeling er omheen (8-9 km) en nam ik ook tal van foto’s. Waarover later dus meer op mijn blog.
Kom gerust eens op de koffie in september. Maar geef wel een seintje, want ik ben dan weer aan het werk.
Dag Bertie!
Stiekem ben ik heel erg jaloers op mensen die elk plantje of dier bij naam weten. Maar ze mogen niet irritant worden. 😉
Genieten van al dat moois kan ook zonder allerlei kennis, dat blijkt maar weer.
Wat een prachtige excursie, je wordt altijd op dingen gewezen die je zelf niet ziet. Bijzonder, elk mens kijkt anders. Prachtige foto's. Groetjes
Ik ken dat gevoel van niets horen. Wij wandelen in Nederland vaak met zwager en schoonzus en dat zijn vogelaars. We genieten mee van hun kennis maar denk maar niet dat ik een vogelgeluid herken. Niet in Nederland tenminste maar hier in Frankrijk herken ik een paar grote roofvogels aan hun geluid.
Zonder hoorapparaat hoor ik vrijwel niets, dat wordt dus oppassen geblazen...
Een reactie posten