Ik schreef er al eerder over. Als ik ze ergens zie, stop ik altijd.
Ik lees de namen, als een vorm van respect.
Ik sta letterlijk en figuurlijk even stil.
Van deze steen, van Eliazer Brandeis was ik nog wat meer onder de indruk, omdat ik zo'n tekst niet eerder zag.
De tekst ernaast, van Grietje Brandeis-Velleman, met ' vermoord in Sobibor, zo'n tekst komt vaker voor, helaas.
Het raakte me: 'Eliazer, ontmoedigd, onder druk bezweken'.
Tweeëntachtig jaar oud. Zo treurig.
Eliazer was diamantbewerker en stierf aan een hartaanval, twee weken nadat drie van zijn vier kinderen weggehaald waren. Ontmoedigd.
Zijn Grietje moest er dus alleen mee verder leven. Niet lang meer....
21 opmerkingen:
Ach....
opdat wij nooit vergeten
Ik geloof dat je dateringen niet helemaal kloppen... Zou Eliazer geen 62 zijn geweest? En die Grietje niet zijn vrouw, maar zijn moeder?
Ik moest idd ook even goed kijken, staat er nou 1880 of 1860? Toch 1860 denk ik. Verschrikkelijk wat deze mensen hebben moeten doorstaan, verschrikkelijk ook wat mensen elkaar aandeden en nog steeds aandoen.Dat gaat je verstand te boven...
Nee hoor de dateringen kloppen. Ik vond Eliazer en zijn vrouw in Joods monument. Als ik zoiets laat zien zoek ik het meestal eerst wel even op.
Er liggen hier ook veel van die struikelstenen in de Deventer binnenstad. Ik heb ook eens een legging meegemaakt. Indrukwekkend.
Ik zag zulke stenen voor het eerst in Duitsland en vond ze ook erg indrukwekkend.
Altijd indruk makend, die stenen.
Op de route van het station naar het huis van mijn moeder liggen er ook een aantal. Lees ze ook.
Weet je dat dit soort dingen veel meer indruk op mij maken dan die 1 minuut stilte op 4 mei?
Lieve Bertiebo,
wat mooi, dat je er steeds even bij stil staat en de namen hardop zegt.
Zo worden ze niet vergeten.
Ik zag toevallig gisteren de documentaire, die ik had opgenomen over Günther Demnig, die de Stolpersteine overal waar Joden gewoond hebben ingraaft. Het zijn er zo ontzettend veel, dat hij inmiddels iemand heeft gevonden, die met hem meewerkt.
Ik vind het zo'n gedreven fantastische kunstenaar!
In mijn pseudoniemblog (waar ik mee gestopt ben) heb ik er een aantal keren over geschreven.
Deze bijvoorbeeld:
https://sterrenlied.blogspot.com/2018/05/in-de-sjoel-in-zell.html
Dag!
Groetjes van Marlou
.
Wat een afschuwelijk einde van hun leven. Hier word ik zo stil van... Het doet me wat.
Opdat wij inderdaad nooit zullen vergeten!
Dit maakt indruk, ik werd even heel koud.
Het snijdt door je ziel.
Stil van ...
Wat een verdriet ...
Wat een tragedie en zo goed om je hiervan bewust te zijn via deze stenen.
Heel tragisch...
Ik zag ze voor het eerst in Münster, indrukwekkend.
Nee, dit mogen we nooit vergeten!
Een reactie posten