Rotterdammer(tjes)

Dinsdag had ik bezoek van een Rotterdamse, een echte, zo eentje die trots is op haar stad.
We hadden een hele gezellige dag, met appeltaart, een lekkere lunch, een gedeeltelijk mislukte maaltijd en een heleboel verhalen, gekwek en plezier.
De Rotterdamse bracht een cadeautje mee, dat ik heel erg leuk vond. Het zijn Rotterdammertjes. Bouwsteentjes
'Bij ons wordt altijd wel ergens iets gebouwd of afgebroken en vernieuwd',  zei de Rotterdamse, 'vandaar'.
Dit zijn die bouwstenen en deze kun je eten.
Ik had gewoon een zere keel van al dat gepraat en deze steentjes kwamen dus ook nog eens heel goed van pas. Het is een soort menthol, met kaneel en... Heerlijk.
Een groter muurtje kon ik niet meer maken, er zijn al teveel steentjes op.

In het doosje zat een gedicht. En dat gedicht geeft in mijn ogen de essentie van Rotterdam heel goed weer.

Wij zijn heel vaak in Amsterdam. Veel vaker dan in Rotterdam.
Dat komt omdat Amsterdam lekker dicht bij is en ik van de stad houd.
Maar ik houd ook van Rotterdam.
Als kind woonde ik in Dordrecht en als er een uitstapje werd gemaakt was dat vaak naar Rotterdam.
Met mijn moeder naar de Lijnbaan. En de Bijenkorf uiteraard.
De eerste dierentuin die ik zag was Blijdorp. Diergáárde bedoel ik natuurlijk.
Menig keer wandelden we langs de Maas.
Mijn allereerste rondvaart was in Rotterdam.
Mijn eerste schoolreisje als juf ook. 
Mijn vader ging met enige regelmaat naar Feijenoord.
En toen ik later een jaartje in Oostvoorne werkte, was ik iedere vrije woensdagmiddag in Rotterdam te vinden.
Het is nu anders dan toen. Maar ik ben nog steeds gesteld op de stad.

Die Rotterdamse trouwens, die echte, dat  was Els,  En wij hadden natuurlijk weer een heel gezellige dag.
Dankjewel, Els.