Wandeling

We hebben een paar keer een hotel gehad in de buurt van Kings Cross/St Pancras. De trein komt daar aan en we hebben ook vaak in de buurt rondgekeken.
Maar nu logeerden we in een heel andere hoek en deden we in deze buurt toch een wandeling. 
Met gids, een van de London Walks. En dan zie je toch weer heel andere dingen.
Deze tocht voerde voor een deel langs Regent's Canal. Dat lange smalle canal met de narrow boats.
En voor een ander deel door een tamelijk nieuw deel van London, Granary Square. Mooi om te zien. Er wordt altijd gebouwd in de stad. Oud en nieuw.

En oud delft niet het onderspit, soms wel natuurlijk, maar meestal niet. Dat vind ik leuk.
Het was ook een leuke wandeling, vooral omdat de gids heel veel verhalen te vertellen had. Dat doen ze niet allemaal, maar deze wel.
Hoe dan ook, toen de wandeling klaar was, gingen wij met de bus terug naar St Pancras. De andere mensen gingen iets anders doen. De gids ging ook met de bus terug maar bleef speciaal voor ons,  in zijn rol als gids Hij wees ons nog steeds op bijzonderheden, die we vanuit de bus konden zien.
Bijvoorbeeld dit kerkje: de St Pancras Old Church. Daterend uit de 4e eeuw, maar de belangrijkste delen uit de 11e en 12e eeuw. Dus met recht Old. Een oase van rust in de drukke stad..
Nu had ik voorafgaand aan ons reisje een paar dingen bedacht en opgezocht die we perse deze keer wilden zien en doen. En dit kerkje was een van die dingen, dus dat kwam mooi uit.

We wandelden terug om te gaan kijken.
De binnenkant, was mooi, sober en rustig.  Lekker warm ook. 
We staken een kaarsje aan voor de (klein)kinderen, maar daarna gingen we toch snel naar buiten. Daar waren namelijk twee bijzondere zaken te  zien.
In de eerste plaats de Hardy-tree. Genoemd naar Thomas Hardy.
Hij schreef Far from the Madding Crowd, dat was vroeger op de middelbare voor mij een verplicht boek en ik vond het niks. Maar de  gelijknamige film vond ik (heel veel later)  wel mooi.
Hoe dan ook, Thomas Hardy bleef in mijn herinnering. 
Deze Thomas Hardy, moest op een bepaald moment, zo'n 150 jaar geleden, toezicht houden op het verwijderen van menselijke overblijfselen.
Een deel van het kerkhof werd toen geofferd aan nieuwe spoorlijnen.
Dat het netjes en decent gebeurde. Met dignity. Daar moest Thomas op letten
Hij heeft toen de stenen geplaatst rond een ash tree.  Een es,  die vervolgens gewoon verder groeide.

Heel apart om te zien. Ik kreeg een beeld van een gezellig dorpspleintje.

En er was nog iets op dit kerkhof, nog bijzonderderder. Dat laat ik morgen zien.