Floris

Met mijn oudste zoontje ging ik Floris kijken.
Niet op televisie, maar in het museum van de 20e eeuw, bijna echt. Kijk,  hier staat hij, mijn Bartje.
Je kunt wel aan het jongetje zien dat hij het spannend vond. Heel spannend. Maar toen hij eenmaal de helm op mocht en het zwaard stevig in zijn knuistjes had geklemd, toen ging het wel. 

Nou flauwekul natuurlijk. Mijn oudste zoontje is achtendertig!  We waren wel echt  in het museum van de 20e eeuw in Hoorn.
Nienke wilde er naar toe met Anna, Noor en Jet. En Bart was toevallig hier omdat hij naar de tandarts moest en dus ging hij gezellig mee en wij ook. 
Het leekt mij voor de dametjes nog niet zo geschikt. In de eerste plaats hebben ze Floris nog nooit gezien en in de tweede plaats weten ze nog niet zoveel van de riddertijd. Nog niks dacht ik eigenlijk.
Maar Anna vindt ridders wel spannend en de kleine meisjes konden zich verkleden en spelen en op een paard zitten en ze vonden het allemaal leuk.
Ik ook, maar dat is omdat ik fan ben van Floris. Altijd al geweest.
Ik bleef thuis voor de serie. Vijftig jaar geleden!
Later, als ik het op school over de Middeleeuwen moest hebben, kwam ik altijd met oude filmpjes van Floris op de proppen. Die waren nog in zwart-wit, maar dat gaf niet, de kinderen genoten ervan en ik ook.
Ach... het is al weer zo lang geleden, die serie. Met Floris en Sindala.
Weet je nog wel, oudje?

Jet was in haar element hoor, op dat paard. En aan Noortje kun je zien dat ze die ochtend qua kleding heel andere plannen had. Maar een mens moet wel een beetje flexibel zijn, nietwaar?

Floris kun je nog heel lang bezoeken en het Museum van de 20e Eeuw is altijd de moeite waard: klik