Jan Sluijters uit Den Bosch in Den Bosch

Om twee boekenweekgeschenken te verkrijgen waarmee we op reis konden, kocht ik natuurlijk eerst twee boeken. Alleen in de boekenweek mag ik dat van mezelf.  Misschien dat ik later nog iets over de boeken vertel.

Oktoberzon, Laren, 1910

We konden in ieder geval  op reis en deden dat ook. Andere jaren hebben we in de trein wel eens gedeeltelijk moeten staan. Maar nu was het gewoon gezellig druk.
Ik vind het nog altijd leuk, al die mensen zoals wij,  met allemaal hetzelfde boekje in de hand.
Toch bleek een paar keer dat mensen niet op de hoogte waren van deze aktie. Jongeren vooral.
'Oh had ik het maar geweten', hoorden we een paar keer. 
We gingen naar 's-Hertogenbosch. Dat is een directe verbinding, zonder overstap. Lekker makkelijk.

Villa Vita Nuova, 1910

We wilden de tentoonstelling van het werk van Jan Sluijters (Den Bosch, 1881) gaan zien.
Het was werkelijk gigantisch druk in het Noordbrabants museum. Maar zoals ik al vaak heb gezegd kan ik daar goed tegen. En ik zie alles.
Ik vind Jan Sluijters echt geweldig. Zo kleurrijk en expressief.
Ik denk trouwens dat ik aardig wat ervan al eerder zag, in Singer in Laren. Maar ik kan het niet vaak genoeg zien, het verveelt me nooit.

Interieur, 1913

En hier hing echt heel veel bij elkaar.
Ik vind het ook zo'n leuke man, Jan Sluijters. Hij maakte  een selfie, in 1904. Waardoor je kunt zien dat hij zich daarna verder ontplooide, andere richtingen koos.

Heel veel foto's heb ik gemaakt maar ik zit nu al aan mijn tax van vijf foto's. Dus hier is de laatste:

Composition de fleurs, 1913

Helaas is de tentoonstelling nog maar te zien tot en met 7 april. Misschien red je het nog?
Wij eindigden uiteraard met een overheerlijke Bossche Bol, in het museum. Superlekker en tevens onze lunch.
(Pas toen we besteld hadden zag ik dat er ook kleine bolletjes waren, hahaha, blij dat ik dat niet eerder zag).
We wandelden nog een stukje door Den Bosch. Ik ben er vaker geweest en  vind het een leuke stad.
Het boekenweekgeschenk heeft me trouwens niet heel erg geboeid. Ik had het  (92 blz.)  nog niet eens uit toen we weer in Hoorn waren.
Een van onze exemplaren gaf ik af bij het loket op het station. De lokettiste zou het geven aan iemand die een kaartje wilde kópen.
We waren om half vijf thuis, dus daar heeft vast nog iemand plezier van gehad.
Win-Win-Win. Leve de boekenweek en de NS.