Cadeau

Zomaar ineens was daar een mailtje van Ineke.
Ineke ken ik helemaal niet, maar zij leest wel eens mijn blog.
Zo had ze gezien dat ik o.a.  Hans Borrebach boeken verzamel.
Ineke wilde die van haar wegdoen naar de kringloop, maar misschien had ik er belangstelling voor?
Nou en of ik dat had. Wat dacht je?
En dus arriveerden gisteren zeven nieuwe boeken voor de verzameling.
Wat is dat toch geweldig hè.
Ik ben er superblij mee.
Lieve Ineke, heel erg bedankt!

Er zitten drie exemplaren bij waar ik helemáál blij mee ben.
Hans Borrebach illustreerde namelijk niet alleen, hij schreef ook wel eens zelf een boek en illustreerde dat.
Bijvoorbeeld het boek: Mijn baantje en ik. Geschreven én geillustreerd door Hans Borrebach dus.
Nou mijn verzameling is begonnen vanwege de illustraties. Ik weet niet precies wat me daar zo in aantrekt.
Nee, dat kan ik eigenlijk niet uitleggen.
Het zal vast te maken hebben met mijn liefde voor meisjesboeken, vroeger, tussen mijn tiende en mijn zestiende zo'n beetje.
Die meisjesboeken waren in de jaren zestig heel vaak geïllustreerd door Borrebach.
Die herinnering dus.
Maar dat is het niet alleen.
Ik vind die tekeningen ook echt apart en zo passend bij het genre.
En nu kom ik bij het tweede boekje waar ik extra blij mee ben: Áls het hart spreekt
Dat omslag vind ik namelijk uitgesproken lelijk. Maar daardoor  een heel mooie toevoeging aan mijn verzameling.
Kijk zelf maar (linksboven in de collage), die rare kleur en dat kind klopt ook niet.

Het derde boek is: De huishoudschool helpt een handje mee. Dat boek had ik vroeger zelf en waarschijnlijk heb ik het stuk gelezen. Letterlijk.

De hele Borrebachverzameling vind je hier: klik