Even terug...

Even terug in de tijd:

Op Facebook ben ik lid van een groep, die begonnen is door een man, een Dordtenaar, die informatie zocht over zijn familie.
Dat is uitgegroeid tot een groep,  waar ik bijna dagelijks even kijk en smul.
Ik heb er zelf ook eens iets gepost en later heb ik daar over geblogd. Klik
Er verschijnen op de groep constant geweldige foto's en/of verhalen over mijn geboortestad.
Vandaag zag ik deze plaat. Een tekening van de bekende Dordtse tekenaar Otto Dicke.
Een herinnering, die jarenlang op mijn kamertje aan de muur hing.
Ik denk tot we verhuisden naar Zeeland.
Ik was zeven toen en ik weet dat ik ergens heb staan wachten tot de koningin langs kwam.
Langs flitste.
Ik weet dat ik een oranje sjerp had en dat ik diep teleurgesteld was, omdat ik haar, Koningin Juliana,  amper had gezien.
Ik weet niet meer of ik er met mijn schoolklas was, of met mijn moeder.
Maakt ook niet uit, het gaat me nu even om de herinnering en om de plaat. Het is zo'n geweldig mooie tekening. vind ik
Echt om een tijdje naar te kijken en weer even terug te zijn.

Otto Dicke, Gezicht op Nieuwe Haven en Grote Kerk Dordrecht, november 1973, collectie Dordrechts Museum, legaat 2013, foto Dordrechts Museum

 Natuurlijk googelde ik nog even verder op Otto Dicke (1918-1984) en vond deze tekening, hierboven. Dat is echt mijn geboortegrond. Je ziet de Lange IJzeren brug  en als je daar over heen gaat, stuit je op mijn geboortehuis.
Of iets heel anders:

Otto Dicke, Elsje, 1949.

Wat een kunstenaar, deze Otto Dicke. Een auto-didact die, zo lees ik, altijd, maar dan ook altijd tekende. Overal!