Hahaha, daar moest ik even heel erg diep over nadenken. Maar oké, ik bedacht iets. Twee ietsen zelfs:
1* We waren er in de week van de halve finale tussen Ajax en Tottenham Hotspur.
Mijn man is Ajaxfan in hart en nieren.
Ik niet, maar zo'n belangrijke wedstrijd wil ik heus wel zien.
(Ik kijk ook vaak naar het Nederlands Elftal en straks naar de Oranje-Leeuwinnen. Wel altijd met een boek op schoot. En niet uit voetballiefde, maar uit vaderlandsliefde).
Maar goed, we gingen DE wedstrijd kijken in een pub. Dat vond ik wèl leuk hoor
Een pub met twee grote tvschermen, van tevoren zorgvuldig uitgezocht..
We waren er om zes uur en informeerden of we na het eten konden blijven zitten. Dat was geen enkel probleem.
In een pub haal je zelf je drankje. Er staat dus niemand om de haverklap naast je om te vragen wat je nog wilt drinken. Dat was wel prettig. En het eten, echt pub-eten, was ook prettig.
Ik heb mijn man nog niet vaak zo zenuwachtig gezien. Tja, Ajax hè,.
Langzaam stroomde de pub vol met Spurs aanhang.
Niet raar uitgedost, niet lawaaiig. Gewoon mensen die altijd in de pub voetbal kijken.
Bij het eerste doelpunt van Ajax, ontsnapte mij een kreet, nou ja, ik gilde, toch werd ik welwillend aangekeken en toegeknikt.
Het bleef spannend, maar Ajax verloor. Dat was niet leuk! Vooral niet voor mijn man, die, toen we weggingen, zijn rugtas liet staan.
Niet leuk!
2* Mijn man tennist en deze keer wilde hij per se naar Wimbledon. Gewoon om het gezien te hebben.
Dat snap ik nog wel hoor.
Maar: geen aardbeien, geen slagroom. Geen wedstrijd. Geen ballenjongens. Niks
Het was vanaf het station nog een flinke wandeling geweest, deels in de regen. Heel saai.
We dachten nog even dat we de verkeerde weg hadden genomen en deden navraag bij een passerende schooljongen. In schooluniform. Aardig joch.We maakten een praatje en kwamen erachter dat hij Nederlands was. Zijn vader werkte hier in de buurt. Hij dacht voor een paar jaar. Ik vroeg hoe hij het vond in dat uniform, en hij vond het geen enkel probleem. Zijn Engels was inmiddels heel goed en dat vond hij mooi makkelijk voor later als ze weer terug zouden gaan.
Enfin, we hadden een rondleiding kunnen doen daar, in dat stadion.
Maar die was erg duur en zo interessant vond mijn man het nou ook weer niet.
Dus wat we gezien hebben: een leeg stadion.Van de buitenkant.
En een bordje met een pijl: Centre Court.
Dat was het
Oh ja... het gras op de B-velden lag er prachtig bij.
17 opmerkingen:
Wat was dat met die rugtas?
Heb ik iets gemist?
En ik vind het heel speciaal dat je van “niets” zo’n prachtige foto kan maken.
En toch schrijf je er een leuk blogje over! :)
Nee hoor, niks gemist. Frits liet zijn tas staan van de zenuwen en toen hij erachter kwam en terug ging, stond die er gewoon nog steeds
Zelfs de minder leuke dingen zijn leuk om te lezen!
Je brengt het zo leuk,dat ik vergeet,dat de ervaringen het niet waren.
Valt nog mee, dat minder leuke over/in London :-)
Wellicht is het zelfs beter voor Ajax dat ze niet gewonnen hebben. Het ging te snel en te goed. Nu krijgen ze wellicht de kans om dit uit te bouwen naar een stabiel elftal zonder teveel verschuivingen in de bezetting.
Hoi Bertiebo,
haha... jij weet van "niets" "iets" te maken.
Ik zie het zo voor me, want het is heus wel "iets"... de pub, het pub-eten en het groene gras.
Groetjes van Marlou
.
Dat - die minder leuke dingen - maken je reisverslag alleen maar menselijker. Want natuurlijk gaat er wel eens iets minder prettig, plezierig of fijn. Je beschrijft het wel weer zo, dat het bijna leuk lijkt.
Haha die mindere punten waren eigenlijk voor een stuk toch nog best leuk. En je hoeft voor dat uniform echt niet naar Engeland. Bij ons op school "huppelen" de leerlingen ook in zo'n pakje rond! En net (onder andere) daarom heeft onze school blijkbaar zo'n succes. Niet te vatten hé. :-)
Wel leuk dat die tas er gewoon nog stond ;)
Tja, soms zit het mee en soms zit het tegen!
Een tegenvallertje hoort er altijd bij...
De ontmoeting met dat leuke jochie is toch ook weer een kersje op de minder geslaagde taart.
Ik kijk ook altijd mee met een boek op mijn schoot, maar dat boek zou ik niet nodig gehad hebben in een pub. Wat een leuke ervaring, vooral ook het kijken naar de mensen in die pub.
Ook ik laat alleen het boek even zakken als er een doelpunt gescoord is. Maar ik ben wel héél blij met de mooie grasmat van Wibledon!
Ik maakte ongeveer hetzelfde mee aan het Roland Garros stadium in Parijs. Daar valt ook niet veel te zien als er geen wedstrijden aan de gang zijn.
Een reactie posten