Machines

Het derde museum dat we deze keer in London bezochten, was Tate Britain.
Het was lang geleden dat we daar waren en ik wilde graag the Lady of Shalott nog eens zien.
Jaja, in mij schuilt een romantische ziel en toen, de eerste keer, was ik,  om het Brits te houden, impressed
Ik kon haar niet vinden, the Lady.
Dát is niet gelukt
Ik had het natuurlijk best kunnen vragen, maar zo belangrijk was het nou ook weer niet.
Tenslotte is het museum zelf al de moeite waard, vind ik en al snuffelend en zoekend , stuit je vanzelf weer op andere zaken die de moeite meer dan waard zijn.

In het museum was een grote van Gogh-tentoonstelling aan de gang. De musea zijn over het algemeen gratis in London, maar voor zo'n extra tentoonstelling moet je wel betalen en flink ook.  Dat hadden we er niet voor over. We hadden genoeg aan het bekijken van de gehaakte versie van de man, te koop in de museumwinkel.

Verder stuitten we  op een aantal zaken  uit de industriële geschiedenis van Groot-Brittannië.
Kijk, als ik dat nou had gelezen in een folder of zo, was ik er vast niet op af gegaan.
Maar ik had helemaal niks gelezen en toen ik het eerste apparaat zag, was ik nog niet onder de indruk. Gaandeweg echter, kwam ik er achter hoe mooi dat is. De machines zijn bijeengebracht door Mike Nelson en ik vond het 'amazing'.
Kijk zelf maar:

Van sommige zaken, kon mijn man me vertellen (niet uitleggen, want dat snap ik toch niet), wat het was en waar het voor was gebruikt.
Maar eigenlijk was dat voor mij niet belangrijk. Ik vond het gewoon mooi, zo in die hoge, indrukwekkende zalen