Laten we daar nou eens wat aan gaan doen. Come on, ladies'.
Zo gezegd, zo gedaan.
De vrouwen van deze kerk borduurden allemaal samen. Een uurtje in de week.
Er waren een stuk of acht patronen om uit te kiezen en het werd móói.
Ze hadden het bovendien erg gezellig en al pratend schoot het goed op.
Het nuttige met het aangename verenigen heet dat, toch?
(En als ik nou bij Petra van het Lieve Leven niet over die kussens had gelezen, dan had ik niet geweten dat het 'kneelers' zijn. Misschien zouden ze me niet eens zijn opgevallen. Maar ik had het wel gelezen en ik zág ze)
Dit was in een kerk in Oxford. Om precies te zijn de University Church of St Mary the Virgin.
Wat ik al zei, een mooie, oude kerk. Er was veel te bekijken en dat deden we ook.
20 opmerkingen:
In alle opzichten, erg mooi!!!
Je ziet het voor je: kletsend en bordurend!
Het is in ieder geval knap handig zo'n kussentje, en als ze dan ook nog mooi zijn.
Ze zijn móói!
Wat een mooie kussens. Die wil ik wel voor op de bank ook.
Mooi!
Prachtig en nog verbindend ook dat samenwerken.
Geweldig. Zo mooi gemaakt en zo samen is inderdaad helemaal verbindend.
Altijd een bezienswaardigheid in Engelse kerken, mooi!
Mooi die details van die kussens. En het verhaal erachter.
Door het bloggen zien we al heel veel, want we willen graag foto's maken en dan er iets bij vertellen. Maar wat ik minstens zo leuk vind, is dat we van elkaar leren en door elkaar weer heel veel nieuws zien!!!!
Mooi, de kussens en heek mooi dat houtsnijwerk van die bank.
Mooi om de details te zien, en natuurlijk het verhaal erachter.
Neen, dat vind ik absoluut ook niet kunnen in een mooie kerk!
De geborduurde zijn helemaal in stijl!
Ach wat leuk..jij ontdekte ze ook! En dan je verhaal...wat een goed besluit!!
knap!
Wat een mooie kussentjes. Heel leuk dat je er via een ander blog achterkomt wat het zijn.
Wat een leuke kussens!
Een Losse Draad van Tracy Chevalier gaat over zo 'n groep borduursters.
Ja, heb ik gelezen en een blog over gemaakt:https://bertiebo.blogspot.com/?m=1
Een reactie posten