Opbouw

Alweer een hele tijd geleden blogde ik over de sloop van een flink aantal flats in mijn buurt.
Hier: klik
Het was er niet prettig, niet mooi, er moest eerst gesloopt worden voor er weer kon worden opgebouwd.
Ik vergeleek de situatie toen een beetje met die van mijn man, die aan kanker werd geopereerd en daarna weer kon gaan opbouwen: eerst slopen, dan bouwen.
Gelukkig ging zijn opbouw toen heel wat sneller dan die van de huizen, want er gebeurde daar vorig jaar bijna niks. Van wat ik kon zien dan hè
Maar nu, nu gebeurt er heel veel tegelijk.

En het is zoals altijd prachtig om te zien. Zoveel bezigheden en mensen. Er moet toch ergens iemand zijn die het overzicht houdt, die weet wat er precies moet gebeuren en wanneer enzo. Of een groepje misschien. Zoiets zou echt helemaal niks voor mij zijn.

Mijn man ondertussen, is weer geopereerd. Niet aan kanker, aan een liesbreuk en dat leek ons wat minder ernstig.
Daardoor hadden we verwacht dat de opbouw wel snel zou gaan. Niets is minder waar. Het hele gebeuren heeft wel negen weken geduurd. Maar nu ...
Vorige week kon hij voor het eerst weer een beetje hardlopen en dat verbetert per dag.
Opbouw..
De nieuwe huizen zijn duurzaam ontworpen. Die moeten toch minsten zeventig jaar kunnen worden.

Taart gemaakt door dochter en kleindochters

Mijn man werd vorige  week zeventig. Hoe mooi is dat!