In de eerste plaats natuurlijk dat iemand ver weg, jou groet met een kaart.
Soms is de tekst op de kaart wel leuk. Of de postzegel:
In 1955, weigerde ze om op te staan voor een blanke medepassagier. Ze was, komend van haar werk, in de bus op weg naar huis.
Rosa Parks bleef zitten en dat was in die tijd en op die plaats een zeer moedige daad. Ze zat in het, voor zwarten gereserveerde, achterste gedeelte van de bus.
Dat alleen al kunnen we ons niet meer voorstellen. Dat er zo'n scheiding was.
Maar toen het deel van de bus dat voor witte mensen was gereserveerd, vol was, moest ze toch op staan. En dat weigerde ze.
Het was echter bij wet zo geregeld en dus kreeg ze een boete. Haar actie was misschien voorbereid, maar hoe dan ook, Rosa Parks werd een icoon. En terecht.
Nou je raadt het al. Deze kaart van Kelli uit Iowa, US, ga ik koesteren, vanwege de postzegel.
17 opmerkingen:
Rosa had nooit kunnen vermoeden,dat ze ooit op een postzegel zou staan
Leuk toch, een kaart met een verhaal erachter.
Moedige vrouw die maar één ding klein ding anders deed.
Ja, Rosa Parks ken ik wel! Wat bijzonder dat er een postzegel van haar is! Ik kan me voorstellen dat je die koestert.
Moed zit in kleine dingen, die een groot effect hebben en zo zie je maar, nog lang gekoesterd worden.
Mooi!
Sterke vrouw !
Leuk dat die postzegel en vooral het verhaal er bij de kaart toch heel bijzonder maakt.
Moedige vrouw! En eigenlijk nog zo recente geschiedenis.
Van zo'n vrouw zou ik ook wel een postzegel willen hebben, ik zou hem inlijsten.
Bijzonder!
Wat is die postcrossing toch leuk. Als je geen Roodkapje kaarten krijgt, dan zijn de postzegels wel mooi.
Dat was inderdaad een dappere vrouw.
Dappere vrouw dat maakt de kaart bijzonder.
Een bijzondere vrouw!
Ben ik nou de enige die de voorkant van die kaart ook graag wil zien?
Een dappere bijzondere vrouw!
Een reactie posten