Ook dat er een beeld was, ter herinnering, op Liverpool Street Station.
Ik wilde dat beeld graag zien, dus speciaal daarvoor gingen we naar Liverpool Street, een druk tubestation.
De termen alleen vind ik al mooi: Hope Square and The Kindertransport.
Het Engelse lidwoord en de Duitse term.
Hoe dan ook, het monument is opgericht uit dankbaarheid aan de Britten die tienduizend Joodse kinderen redden, in 1938 en 1939.
Het begon na de Kristallnacht.
Tienduizend kinderen die alleen, dwz. zonder familie of ouders, mochten en konden vluchten voor het Nazi-regime en werden opgenomen in Engelse gezinnen en in kindertehuizen. Zij waren in de meeste gevallen de enigen van hun familie, die overleefden.
Frank Meisler: The Arrival (2006) |
Als ik aan mijn eigen kleinkinderen denk, krijg ik gewoon kippenvel.
Toen wij aankwamen, bij het beeld, was er toevallig een Nederlands gezin en de kinderen speelden er een beetje op en omheen.
Toen ik vertelde dat wij er speciaal voor gekomen waren, stonden ze meteen op, zodat ik een foto kon maken. Ze hadden heel goed gezien waar het beeld over ging, merkte ik wel. Mooi vond ik dat.
Frank Meisler, de maker van het beeld, was zelf een van de geëvacueerde kinderen. Hij kwam uit Polen. Zijn ouders zijn in Auschwitz vermoord. Meisler stierf in 2018.
Ik ga me er nog eens wat verder in verdiepen. Want ik weet bijvoorbeeld helemaal niet hoe die kinderen geselecteerd werden.
17 opmerkingen:
Ik wist niet,dat dit is gebeurd. ga er iets over opzoeken.
Het is een beeld uit een serie. Zeer indrukwekkend. Ik zag het eerste beeld in Berlijn, zocht ook de geschuedenis en kwam er achter dat er een beeld in Wenen is en een in Hoek van Holland. Heb er ook al eens ovrr geschreven. En inderdaad, kippenvel bij de gedachte....
Ik krijg er ook kippenvel van. Niet voor te stellen dat je je kinderen zo moet laten gaan. Dat het een serie van beelden is, lees ik hierboven. Bijzonder.
Te erg, dat het gebeurd is, maar goed dat de geschiedenis op deze manier niet vergeten wordt. Mooi beeld.
Ja als ik het goed heb begrepen staan de andere beelden van de serie in Gdansk, Berlijn en Hoek van Holland. De route
Ik wist er helemaal niets van, ik ga ook eens zoeken... Mooi blogje.
Het is alweer een paar jaar geleden dat wij dit beeld zijn gaan bekijken en inderdaad je kunt je niet voorstellen hoe dat geweest moet zijn.
Het wordt me koud om het hart als ik bedenk wat de kinderen en de ouders/grootouders moeten hebben meegemaakt, vreselijk gewoon. Wel mooi dat daar aan herinnerd wordt en mooi dat jij daar over schrijft, dankjewel!
Wat een prachtig beeld, zo gedetailleerd.
O wat vreselijk. Maar wat een mooi beeld en wat een indrukwekkend verhaal.
Lees net het verhaal van de Amerikaanse dr. Ruth, die op Kindertransport naar Zwitserland was gestuurd. Maar ook schreef dat ze dus nooit meer een aai over haar hoofd van haar ouders kreeg want die waren er niet meer.
Ja, kippenvel veroorzakende verhalen.
Moest ogenblikkelijk denken aan Hoek van Holland, waar ook zo'n beeldengroep staat. Ik schreef er in 2013 dit blog over: https://wonenincaldese.wordpress.com/2013/01/12/wereld-van-verschil/
Het zijn inderdaad verhalen om kippenvel van te krijgen.
Ooit iets over gelezen, maar weet niet meer waar! Indrukwekkend!
Ja een bizarre geschiedenis, er zijn ook veel boeken met dat onderwerp. Ik krijg er steeds weer kippevel van. Prachtig monument!
Ontzettend indrukwekkend dit soort zaken.
Ik heb er ooit over gelezen. Wat is dit toch erg geweest.
Indrukwekkend beeld, de achterliggende geschiedenis is dat ook. Zo triest.
Een reactie posten