Het huis waar ik dienst doe als vrijwilliger, met nog een heleboel andere mensen.
Ik mis het huis nogal.
Lekker op m'n gemakje wandelend, er heen. Er dan een paar uur zijn.
De zon die prachtig naar binnen valt door al die kleine ruitjes. De rust die er meestal heerst. Het hangkamertje.
Ik stel me heel vaak voor hoe het geweest moet zijn, toen in de 17e eeuw.
Verder het prettige gezelschap van een of twee andere vrijwilligers.
En de bezoekers natuurlijk... ja ik mis het allemaal.
Een van de laatste keren dat ik er was, voor de sluiting, kwamen B &M op bezoek.
Ze kregen een mini-rondleiding en een kopje thee uit de oude kopjes.
Bert had bovendien een verrassing mee, namens zijn broer Jaap: een boekje met werk van tekenjournalist Gerrit Dekker. Een boekje waar een tekening in staat van Huis Bonck.
Dat was niet zo zeer een verrassing voor mij.
De bedoeling was dat ik het door zou geven aan Pauline en zij is degene die de 'Bonckzaken' regelt namens de vereniging Hendrick de Keyser.
Maar ik mocht het gerust eerst meenemen naar huis, zei Bert en dat deed ik natuurlijk, want ik hou van zulke dingen.
Die Gerrit Dekker, was dus tekenjournalist.
Zie je ook niet vaak meer hè, tekeningen in de krant. Eigenlijk alleen nog bij rechtbankverslagen. En die lees ik nooit.
Maar Gerrit kon er wat van. Wat lijkt me dat toch heerlijk als je zoiets doet en er dan ook nog je brood mee verdient.
Enfin, op de tekening hierboven, zie je dus bijna datgene wat je nu nog steeds ziet als je uit het raam van Huis Bonck kijkt: een prachtig gezicht op de Hoofdtoren.
Wat is Hoorn toch een fijne stad om in te wonen.Wist je dat we hier meer dan achthonderd monumenten hebben?
En in twee daarvan 'werk' ik. (want het Westfries Museum is ook een monument).
Wat ik trouwens zeer kon waarderen, vorige week, was de belangstelling vanuit beide organisaties. Dat ze even bellen of mailen en vragen hoe het gaat. Superlief.
Enfin, hopen maar dat er andere tijden komen. Heel andere tijden.
En tot die tijd is het boekje bij mij.
13 opmerkingen:
Goh, en uit de zeventiger jaren, mooie tekeningen Bettie!
De verplichte huisarrest begint me ook langzaam de keel uit te hangen. Gelukkig heeft het resultaat en wet je waar je het voor doet.
Snap zo dat je je vrijwilligerswerk mist. Het onder de mensen zijn, van nut zijn en gewoon een mooi en nuttig (en in jouw geval interessante)manier om je tijd door te komen.
Dacht vanochtend nog aan al die evenementen waar je vaak op elkaar staat, maar waar het gezellig is. Koningsdag, de rommelmarkt. Dat moeten we nu in deze tijd allemaal anders vieren en beleven.
Hoop dat we met elkaar zo rustig en creatief blijven dat dit ook kan.
Op deze manier heb je ons toch een inkijkje kunnen geven in de mooie historie van Hoorn.
Wat kun je die contacten toch missen. Fijn dat er even gebeld werd. Hier houden we ook contact met de wandelgroep en de andere clubjes, maar het is toch niet hetzelfde. Hou vol en blijf gezond.
Ja prachtig als je zo kunt tekenen, we missen veel momenteel...
mooi boekje en hoe lief dat ze je vragen hoe het gaat!
fijne dag,
Els
Prachtige Hoornse plaatjes! Ik ken de stad Hoorn niet zo goed, hoewel mijn oma er woonde en ik er vrijwel elke week kwam. Mijn moeder haalde dan even koffiebonen bij Kaag en vaak zat er ook wel een Italiaans ijsje in bij Venezia. Die laatste naam weet ik niet zeker meer, het zou ook kunnen dat de ijssalon anders heette. Verder was er een speciale sokkenwinkel waar we heen gingen, Moeskops als mijn moeder iets muzikaals nodig had en omdat we in een dorp woonden gingen we in Hoorn ook regelmatig naar V&D. Die enkele keer dat ik er nu kom, vallen me vooral de grote hoeveelheid toeristen op. Hoewel … nu zal het wel meevallen!
Nu ben ik me pas bewust van het feit dat jij eigenlijk in Friesland woont. Ik ben even gaan zoeken waar Hoorn precies ligt.:-)
Superlief dat er even geïnformeerd wordt hoe het met je gaat. Het zal nog wel een tijd duren vooraleer alles weer "normaler" wordt. Hier lukt het allemaal wel. Alleen die kinderen hé... die missen we toch wel. Gelukkig kunnen we facetimen en zoomen...Maar toch...Och ja, zolang we maar gezond zijn allemaal.
Zo'n boekje om telkens even in te kijken, mooi.
Wat een bijzonder verhaal. En de tekeningen zijn prachtig.
Dat snap ik zeker, dat je je werk mist. Wat een mooi boekje!
Leuk dat boekje. Sommige van zijn tekeningen doen aan Jo Spier denken.
Een reactie posten