Een tekening van Huis Bonck

Huis Bonck, het prachtige huis uit 1624,  aan de Binnenluiendijk in Hoorn.
Het huis waar ik dienst doe als vrijwilliger, met nog een heleboel andere mensen.
Ik mis het huis nogal.
Lekker op m'n gemakje wandelend, er heen.  Er dan een paar uur zijn.
De zon die prachtig naar binnen valt door al die kleine ruitjes. De rust die er meestal heerst. Het hangkamertje.
Ik stel me heel vaak voor hoe het geweest moet zijn, toen in de 17e eeuw.
Verder het prettige gezelschap van een of twee andere vrijwilligers.
En de bezoekers natuurlijk... ja ik mis het allemaal.
Een van de laatste keren dat ik er was, voor de sluiting, kwamen B &M op bezoek.
Ze kregen een mini-rondleiding en een kopje thee uit de oude kopjes.
Bert had bovendien een verrassing mee, namens zijn broer Jaap: een boekje met werk van tekenjournalist Gerrit Dekker. Een boekje waar een tekening in staat van Huis Bonck.
Dat was niet zo zeer een verrassing voor mij. 
De bedoeling was dat ik het door zou geven aan Pauline en zij is degene die de 'Bonckzaken' regelt namens de vereniging Hendrick de Keyser.
Maar ik mocht het gerust eerst meenemen naar huis, zei Bert en dat deed ik natuurlijk, want ik hou van zulke dingen.

Die Gerrit Dekker, was dus tekenjournalist.
Zie je ook niet vaak meer hè, tekeningen in de krant. Eigenlijk alleen nog bij rechtbankverslagen. En die lees ik nooit.
Maar Gerrit kon er wat van. Wat lijkt me dat toch heerlijk als je zoiets doet en er dan ook nog je brood mee verdient.
Enfin, op de tekening hierboven,  zie je dus bijna datgene wat je nu nog steeds ziet als je uit het raam van Huis Bonck kijkt: een prachtig gezicht op de Hoofdtoren.
Wat is Hoorn toch een fijne stad om in te wonen.Wist je dat we hier meer dan achthonderd monumenten hebben?
En in twee daarvan 'werk' ik. (want het Westfries Museum is ook een monument).

Dat je vrijwilligerswerk zo kunt missen hè.
Wat ik trouwens zeer kon waarderen, vorige week, was de belangstelling vanuit beide organisaties. Dat ze even bellen of mailen en vragen hoe het gaat. Superlief.
Enfin, hopen maar dat er andere tijden komen. Heel andere tijden.
En tot die tijd is het boekje bij mij.