Post over Post

Een koe 
is een merkwaardig beest
Wat er ook in haar geest 
moge zijn
haar laatste woord
is altijd
boe

Deze kaart, met een gedicht van K. Schippers, geschreven op de achterkant, kwam op een moment dat ik ongeveer zo voelde. BOE. 
Afgelopen woensdag was dat.

Maar post is heel erg leuk vind ik altijd en die dag knapte ik er ook erg van op. 
De Boe- kaart is van Toos, van In de weer en kwam onverwacht.
En het was nog niet alles, er zat nog een kaart in de envelop. Een huisje van vilt en genaaid op die kaart. Zelfgemaakt en zo móói zelf gemaakt!
Superleuk allemaal. 

Vervolgens was er een envelop van mijn oude vriendin Marga. 
Zij is degene die altijd Nomen est Omen zo wat in haar eentje vult en ik ken haar al vanaf dat ik veertien was en zij vijftien.
Marga stuurde een artikel, getiteld Hé, kijk naar je eigen!
Een vrachtwagen die naar je grijnst, een stopcontact dat je toelacht. Grafisch vormgever Irene Schampaert verzamelde een boek vol. En psycholoog Pieter Hulst keek ernaar. 
Het boek heet I see Faces. Dat is de titel die mijn rubriekje ook een tijdje heeft gehad en die toen bedacht was door Jeanette Renting. Jeanette had me trouwens ook al een link naar dat artikel gestuurd. Grappig toch. 

De psycholoog vertelt dat wij mensen experts zijn in het registreren, herkennen, lezen en onderhouden van gezichten. 
'Stelt u zich eens voor dat dat niet zo was', zegt hij en dat probeerde ik. 
En ik voorzag een heleboel problemen, net als die psycholoog. 
De psycholoog vindt ons vermogen om gezichten te zien essentieel. Recente studies tonen aan dat we met gemak 5000 gezichten kunnen onthouden. 
'Mensen zijn zelfs zo gespitst op gezichten dat we geneigd zijn ze overal in te herkennen: in deurklinken, gebouwen, aangebrande tosti's en zelf in zoiets eenvoudigs als een dubbele punt met een haakje :)'.

Marga, Toos en Jeanette... dankjulliewel. 
Ps. Ik heb op dit moment bijna geen gezichtjes meer in voorraad, dus: Blijf speuren, mensen.