Potten van voorbij

Bij mijn ouders thuis stonden altijd twee potten op de kast. Altijd, zo lang ik me kan herinneren. De kasten werden wel eens vervangen, maar de potten niet.
Ze waren stuk, beschadigd, gelijmd, maar weg gingen ze nooit.

Ik heb ze ook niet weg kunnen doen. Ze stonden op zolder. Wel zichtbaar.
Maar een mens kan niet alles bewaren en in deze Coronatijd ben ik me daar heel erg van bewust, nog meer dan anders.
Dus gingen de potten vorige week weg. Ik maakte nog wel een paar foto's, dat wel natuurlijk.
En toch, op het allerlaatste moment, besloot ik om een van de twee te behouden.
Het deksel was stuk, maar verder was er alleen een stukje uit de hals. Als je de pot omdraait, zie je dat niet. Dat deksel ging dus weg samen met de andere pot en het andere deksel.
Vervolgens heb ik er eerst maar eens water in gedaan. De pot was nooit gebruikt als vaas, vroeger zaten er touwtjes in en paperclips enzo.
Hij lekte niet en mocht definitief blijven.
Vanmorgen nam ik van de wandeling wat fluitenkruid mee. En kijk eens hoe mooi dat staat.

We hadden een heerlijke wandeling en in mijn hoofd zong ik alle paasliedjes die ik ken. Daar juicht een toon, daar klinkt een stem...
Ik wens iedereen mooie Paasdagen!