Naar de hei

Nou, dat was een tamelijk briljant idee. Nog net voor de herfst echt gaat beginnen, nog even naar de bloeiende hei gaan kijken. Dat was het plan
Volgens mij heb je hier in de buurt geen hei, maar we dachten in Schoorl goed terecht te kunnen.
Dat was ook zo, maar helaas, bijna uitgebloeid, die heide. Het was overal werkelijk kurkdroog en het zag er niet zo paars meer uit, eerder nogal bruin.
Op sommige plekken was het paars nog wel goed te zien. Gelukkig maar, de tocht was niet voor niets.

Na de hei en de duinen gingen we ook nog even naar het strand. Hè lekker, ik hou meer van het strand dan van de duinen.
Bleek het daar een naaktstrand te zijn. Dat voelt niet echt prettig hoor, met al je kleren aan. We werden met enige minachting bekeken, voor mijn gevoel. Maar dat leidde er niet toe dat we alles uittrokken. Nee, we bleven gewoon niet lang. 
Ik vertrouwde mijn fiets niet helemaal. Die was weliswaar volledig opgeladen, maar dit was onze verste afstand ooit. We fietsten in totaal 90,8 kilometer.
Dat zag ik aankomen, (we waren ook een paar keer verkeerd en om gereden),  dus ik dacht dat het beter was om zuinig aan te doen en  in de eco-stand  te fietsen..
Dat bleek toch behoorlijk pittig. Want echt hoor, het waait altijd hier en in de duinen was het natuurlijk ook vaak klimmen.
Dus thuis gekomen en nog net voor ik plat op de bank ging,  postte ik een foto op insta met als begeleidende tekst: we fietsten vandaag 90,8 kilometer. Pfff, nu wil ik nooit meer fietsen. Nooit meer.