De Lap en nog een update

Met de lap ging het zo:

Mieke van Miekequilt  vertelde op haar blog over het lievelingsboek van haar moeder. Ik was geïnteresseerd en probeerde het boek te lenen in de bieb, maar dat lukte niet

Veel later vond Mieke dat boek op een rommelmarkt. Maar ze had het al natuurlijk, van haar moeder hè.  Ze stuurde het vervolgens aan mij. Met de afspraak om het boek in betere tijden te komen halen, hier in Hoorn.

In diezelfde periode was ik aan het opruimen. Ik vond een lap die mijn moeder ooit had gekocht in Nieuw-Zeeland. 

Mijn moeder die op haar zeventigste voor het eerst ging vliegen, naar haar broer in Nieuw-Zeeland, kocht daar een mooie lap. 

Ik weet niet wat haar plan was, wat ze er van wilde maken. Ze kon goed naaien mijn moeder, op haar handnaaimachine, maar hier deed ze niets mee. En dus lag de lap al bijna twintig jaar bij mij. 

Mieke was net naar Nieuw-Zeeland geweest en de stof is echt een herinnering aan dat land, Maori,  dus ik dacht dat het misschien iets voor Mieke zou zijn. Zij is zeer creatief en ook met lappen en stof. 

Mieke wilde desgevraagd de stof wel hebben, dus die werd opgestuurd. 

En nu, deze week kwam de lap terug bij mij. Maar niet als lap. 

Mieke maakte er een prachtige tas van voor mij. 

Ik kan niet zeggen hoe blij ik er mee ben. 

Het is niet zo dat ik de lap had gemist of zo. 

Maar ik hing hem even aan de deurknop om een foto te maken en het was zo vertrouwd. Heel gek en heel bijzonder. Alsof de stof hier hoort.

Ik ga hem daar niet laten hangen.  Ja,  nu nog even een tijdje. Maar ik wil de tas echt gaan gebruiken. Hij is zo mooi gemaakt.  Het is ook een stevige tas.  

Aan de binnenkant zat nog een grote verrassing. Een klein tasje van dezelfde stof, met een rits en een sleutelhanger. Vastgemaakt in de grote tas. Praktisch en veilig voor geld en/of papieren. 

Lieve Mieke, wat moet ik nog zeggen. Ik vind het echt fantastisch dat je dit zomaar voor mij hebt gemaakt. Heel, heel erg bedankt. En die afspraak... die stáát hè

Update: Je kunt wel zien dat ik geen handwerkster ben. Ik heb helemaal niet gezien, tot mijn schande overigens, dat de tas aan de binnenkant gevoerd is en dus aan twee kanten te gebruiken. Ik ben niet verder gekomen dan 'mijn' buitenkant. Ik las het net op Miekes blog. Dit maakt het verhaal nog bijzonderderder, want de voering aan de binnenkant is van een lap die Miekes vader meenam uit Indië. Mieke heeft de tas ook voor zich zelf gemaakt, maar dan andersom. 

Haar vader en mijn moeder. Ze hebben nooit geweten wat er uit voortkwam...