Dit boek dus.
Van een schrijver waar ik ik nog nooit van had gehoord, Otto de Kat. Dat is trouwens een pseudoniem voor Jan Geurt Gaarlandt. Van hem had ik wel gehoord, want hij schreef recensies in Vrij Nederland toen ik dat blad nog las. Goeie recencies, maar dit terzijde. Hij is ook uitgever (geweest).
Dat boek.
Emma Verweij is zesennegentig en bezig met dood gaan.
Versterven, dat is wat ze doet. Ze eet niet meer, ze drinkt nog een heel klein beetje en ineens wil ze nog een beschuitje met frambozenjam. De zuster zorgt goed voor haar en brengt het. Het wachten is op haar twee zoons en op het team, want de afspraken over haar dood zijn gemaakt, geregisseerd door Emma en zullen worden uitgevoerd.
Emma is tevreden en haar leven flitst door haar hoofd.
Ze is een beetje verward, er zit niet echt een goede volgorde in die herinneringen. Maar dat maakt niet uit. De herinneringen zelf zijn volkomen duidelijk en boeiend.
Leven in Berlijn voor de oorlog. Haar eerste man, een Duitser. Terug in Nederland, een nieuwe grote liefde. Het leven in het naoorlogse Nederland. Haar ouders, haar familie.
Emma...
Ik heb echt best wel veel gelezen over en ben altijd geboeid geweest door de oorlog, veel moois gelezen.
'Door de oorlog aangeraakt' las ik ergens over de schrijver (1946). Dat ben ik ook denk ik. Door de oorlog aangeraakt.
Maar dit boek, is heel bijzonder. Het is zo prachtig geschreven, wat taal betreft. Het is rustig, het is ingetogen. Het is eerder melancholisch dan treurig of droevig.
En het fijnste is dat dit het vijfde boek is van deze schrijver en dat die andere boeken als het ware op mij wachten en meer zullen vertellen over dezelfde personen die Emma ziet op haar sterfbed. Mooi, want die maakten me nieuwsgierig.
10 opmerkingen:
Dat smaakt naar meer dus. Mooi.
Maybe it´s fascinating as we live in more or less safe times yet mourn about "little" things and stories about the tough times back then - showing there was good in the bad, too - help us along?
Or the other way round, when we have to fight with a loved one being sick reading a happy piece in bad times helps?
My parents near to never talked about war. I by accident learned cruel, but also funny stories on the way.
Jij slaagt er telkens in om je bloglezers nieuwsgierig te maken naar jouw gelezen boeken. Ik ga toch ook eens op zoek naar deze.
Ha Bertiebo,
grappig: mijn vriendin Liesbeth de kat heeft een oom: Otto de Kat (geen pseudoniem) die schilder is. Eh... was. Je kunt hem googelen.
Maar "jouw" Otto de Kat is de schrijver van dit boek.
Lijkt me een goed boek...
Prettig weekend, Marlou
Een droevig, maar aan de andere kant boeiend verhaal wat om een vervolg vraagt. Dat zijn de betere boeken.
Mooie tip, dank je wel :)
Je maakt me nieuwsgierig.
Klinkt als een interessant boek. ik denk dat wij van vlak na de oorlog geboren kinderen best wat van de ervaringen van onze ouders hebben meegekregen. Ben ook altijd geintereseerd geweest in oorlogsverhalen.
Lijkt me wel wat voor de kerstdagen, want die zullen dit jaar wel heel rustig verlopen.
Dat laatste vind ik niet erg. Ben niet dol op overvolle kerstdagen.
Dit ga ik lezen.
Een reactie posten