Hindeloopen

Toen we eind januari Hindeloopen bezochten om de fontein te zien, vonden we Hindeloopen al een bijzonder leuke stad. 

Alles was dicht toen, maar ik kon zien dat er leuke winkels waren, leuke cafés, een leuk museum, kortom erg aantrekkelijk.

En oud, dat ook

Zelfs mooi dus terwijl alles dicht was. 

Oh ja en die fontein was toen, in januari niet in werking en die wilden we ook graag nog een keer zien.

Omdat we vorige week in de middag in Harlingen moesten zijn, kwam het mooi uit om 's ochtends Hindeloopen even mee te pikken. 

Er is een klein, aardig museum waar we  even gingen  kijken. 

In het museum een aparte gevelsteen, met een  verhaal. 

Ik hou van gevelstenen en van verhalen, dus dat kwam erg goed uit.

Het is het verhaal van 'het Kweade Wiif fan Hylpen':

Op een dag kwam de man van het kwaaie wijf thuis met een hond. Maar zij was ontzettend netjes en vond honden vies. 

Ze had een beetje smetvrees zou je kunnen zeggen. 

Als die man,  die kapitein was, thuis kwam moest hij eerst al zijn kleren uit en dan mocht hij er pas in. Enfin, nu kwam hij dus met een hond. 

En hij had geen schijn van kans. De hond kwam het huis niet in.  

Maar de kapitein wilde zijn trouwe maatje bij zich houden en zo vertrokken ze samen naar het schip om daar te wonen. 

De kapitein en zijn wijf hadden allebei spijt, maar waren allebei te koppig om te veranderen

En toen ging het op een nacht stormen. Een hevige storm, zo hevig dat de kapitein over boord sloeg en bewusteloos aanspoelde op het strand

De hond ging luid blaffend naar het huis, wist de vrouw te waarschuwen. Zij ging mee en zo werd de kapitein nog net op tijd  gered. 

Eind goed al goed, ze leefden nog jaren gelukkig en tevreden in het huis. Mét hond! 

Een hond met een beschermengeltje. Zo leuk!

Ik zei het al, Hindeloopen is echt leuk en nu heb ik nog niet  eens de fontein laten zien, die nu inderdaad in werking was. En nog mooier dan ik me herinnerde.