Deze keer wilden we echt de hele wandeling doen. Dat is een ANWB-wandeling in het duinreservaat.
Het maakte niet uit dat de zon dat dacht. Het was niet koud, niet winderig en droog en ook nu was het er erg mooi.
Zo'n wandeling is heel handig. Er worden duidelijke aanwijzingen gegeven. Zoals bijvoorbeeld: 'Neem nu het eerste paadje na de picknicktafel links'. En je kunt natuurlijk op ieder gewenst moment afwijken en de andere kant op gaan. Wij deden dat niet en volgden gewoon de route.
Heel veel kleine meertjes vind je in dit gebied en ook een paar grotere en dat maakt het duinlandschap erg afwisselend.
Ik hou niet zo van bos en natuurlijk is het hier op sommige plekken ook bosserig. Maar te overzien.
'Dit kan je hebben hè', zei mijn man. En inderdaad: makkelijk.
Trouwens, ik hou dan niet van bos, maar wel van bomen. En van mosjes:
Bovendien leidt de wandeling, aan het eind ook nog langs een paar dingen die ik interessant vind. Zoals het huis van de dichter Herman Gorter. ( Ach, was het maar vast mei.)
Niet gek hè, daar aan de rand der blonde duinen en niet heel ver van de zee.
En aan het eind van de wandeling kom je dan nog een stukje door Bergen aan Zee en word je gewezen op het windvaantje van het Vredeskerkje. Van dat kerkje had ik gehoord, maar ik had het nog nooit gezien. Ik las op een bordje dat het kerkje in 1917/1918 is gebouwd, op initiatief van de stichteres van Bergen aan Zee. Als ik weer eens in Bergen ben, wil ik daar nog eens binnen kijken. En ik wil wat meer weten over die stichteres Maria Amalie Dorothea van Reenen-Völter.
Tenslotte nog een prachtige huizennaam. Een modern huis, hoog gelegen.
Een ding is zeker, we gaan onze duinkaart weer wat vaker gebruiken.
15 opmerkingen:
Hier nog iemand die een keer door het bos wandelen nog wel kan behappen, maar het moet niet te vaak gebeuren.
Wij zijn een paar jaar geleden bij Burgh-Haamstede wezen wandelen, ook in het duingebied. Daar doet jullie wandeling me wel een beetje aan denken.
Die pikte ik op!
In het land der blonde duinen
En niet heel ver van de zee,
Woonde eens een dwergenpaartje
En dat heette ‘Piggelmee’.
Precies, Petra!
Duin en zee... heerlijk! Maar ik hou ook van bossen, die ik nog steeds mis.
This looks wonderful. I don´t like forests, either...
A dune card, oh, you live in a wonderful place, please keep sharing :-)
Nu door de bossen fietsen is ook nog wel te doen, er hangt geen blad meer aan. Fietsen langs de Maas, Waal en noem maar op heeft ook mijn voorkeur, lekker open.
Mooie wandeling zo te zien.
Dat huisje van Gorter mag er wezen. trouwens, ik hou van de bossen, zelfs in de nacht.
Ahhh, die knoestige boom, práchtig!
De foto van de bomen in het water doen me een beetje denken aan de swamps in de USA.
Ik hou van bossen, maar het allermeeste hou ik van de zee en ik voel me dan ook enorm bevoorrecht dat we in Belgie het bos in de achtertuin hebben en hier de oceaan in de voortuin.
Herkenning is wat ik voel en denk bij jouw bericht. Leuke uitspraak van je man. En nu de bomen kaal zijn, is het beter te doen (alhoewel, met naaldbomen is er geen verschil). Maar je foto's zijn prachtig, dat huis lijkt mij ook een mooie. Misschien een goed idee voor de volgende keer dat we naar zee gaan, Bergen aan zee.
Ik hou er ook erg van om daar te wandelen, prachtige natuur!
Ik loop veel liever door een duingebied dan door een bos. Misschien komt het omdat ik aan de kust ben opgegroeid maar het feit blijft dat ik van open landschappen hou.
Ik ben ook al geen liefhebber van bossen maar dit ziet er toch wel sprookjesachtig uit!
Mooi gebied.
Wauw wat woonde Herman Gorter daar schitterend zeg! Wat een bijzondere plek. Ik houd me meestal ook aan de routebeschrijving. Ik houd van het houvast. Mijn man loopt liever gewoon zoals hij zelf wil.
Een reactie posten