Ik herinner me nog goed dat ik de opleiding Speciaal Onderwijs deed en dat het slotwerkstuk op de computer gemaakt moest worden. Ik vond dat heel ingewikkeld. Ik kan goed typen en al zeg ik het zelf, ik kan zeer leesbaar schrijven. Maar beide opties waren niet toegestaan en werken op de pc vond ik lastig. Balen dus.
Weer later moesten op de school waar ik werkte alle verslagen en rapporten op de computer en ik voorzag een ramp, ik kon dat niet. Het leidde zelfs tot tranen, echt waar.
En thuis... ik wilde er niets mee te maken hebben (al deed ik om heel eerlijk te zijn wel eens een spelletje).
Maar ja, de tijden veranderden en ik moest mee. Wat ik wilde of niet wilde, dat was niet zo interessant.
Natuurlijk ging ik de voordelen zien, natuurlijk maakte ik steeds meer gebruik van die voordelen.
Deze week besloot mijn man dat er nu toch eindelijk een en ander aan oude troep verwijderd moest worden. Voortschrijdend inzicht, yeah ende hoera!!!
Hij liet me nog even het binnenste van een oude laptop zien. En dat is toch een wonderlijk en bijzonder iets.
Dat mensen het hebben kunnen verzinnen en maken. Dat het werkt.
Ik denk nog wel eens aan de ontwikkelingen die mijn moeder heeft meegemaakt. Zij was geboren aan het begin van de twintigste eeuw. Al die ontwikkelingen dacht ik dan altijd. Vliegen, radio, televisie, licht.
Maar wat wij meemaken is minstens net zo heftig, toch?
Ik heb een whizzkid, waar ik altijd terecht kan voor uitleg. Maar ik loop altijd een stap achter op computergebied. Toen ik ging studeren deed ik een computercursus. Maar dat was wel een enorme computer in 'het computergebouw', waar je ponskaarten moest inleveren en dan kreeg je een stapel papier weer terug.
BeantwoordenVerwijderenZelf denk ik altijd dat mijn opa's het meeste hebben meegemaakt. (M'n oma's werden beide veel minder oud.) Zij groeiden op net voor 1900 en dus nog zonder enige auto. Trein en tram waren er al wel. Uiteindelijk maakten ze nog de eerste mens op de maan mee, maar ook de TV en het betreurenswaardige hoogtepunt van verkeersdoden in 1972. M'n ouders waren van 1923. Beide hebben nog wel m'n eerste laptops gezien die al in 1986 mee naar huis nam. M'n moeder stierd voor de opkomst van het internet, m'n vader maakte daar ook weinig van mee. Zelf ben ik nog uit de tijd van de rekenlineaal. En de Thunderbirds, die in 2066 het nog zonder plat wrijfscherm moeten doen en grote beeldbuizen met drukknoppen gebruiken.
BeantwoordenVerwijderenHet laatste jaar moesten de cijferlijsten ingevoerd worden in de computer. Ik was toch al slecht met die lijsten. Voor een doos bonbons deed de administratrice het voor me.
BeantwoordenVerwijderenIk heb ook nog leren typen op een echte typemachine. Het grote voordeel van een computer vind ik dat je een typefoutje makkelijk kunt oplossen : )
BeantwoordenVerwijderenMooi om eens bij al deze ontwikkelingen stil te staan. Herkenbaar natuurlijk wat het onderwijs betreft. Ik werkte eerst ook in het speciaal onderwijs. Verslagen op floppy disc inleveren. Dat was al heel wat. Later omgeschoold tot gewoon basisschoolleerkracht en net voor mijn pensioenering was werken met een digibord al heel gewoon. Alleen het tabletonderwijs vond ik maar niks. Al die extra schermuren voor de kinderen....
BeantwoordenVerwijderenIk heb mijn werkzaam leven afgesloten als manager ICT, ofwel ik zou alles van computers moeten weten. Maar om heel eerlijk te zijn laat ik het meeste hier thuis aan mijn zoon over. Ik ben klaar met werken.
BeantwoordenVerwijderenToen de computer op mijn werk zijn intrede deed dacht ik nog, het zal mijn tijd wel duren. Mooi niet, hup naar cursus. Als ik vastloop heb ik de helpdesk op fluisterafstand. Van het binnenwerk begrijp ik niets, dat het allemaal werkt op zo'n plaatje.
BeantwoordenVerwijderenIk heb ooit eens op een rij gezet wat ik binnen de gezondheidszorg heb zien komen aan nieuwe uitvindingen. Ook niet gering.
In de begintijd van de computer volgde ik een computercursus en werd ik de ICT coördinator op school. Ik vond het leuk om me erin te verdiepen en alles uit te zoeken. Ik ging op zwangerschapsverlof en toen ik terug op mijn werk kwam na een maand of 5, liep ik gigantisch achter de feiten aan. Gewoon de slag gemist en nooit meer ingehaald!
BeantwoordenVerwijderenInderdaad, zoveel technische "wonders". Gelukkig heb ik (vooral mijn man) het vanaf het begin meegemaakt. Ik vind het nog steeds DE uitvinding! Of ik er goed in ben? Nee, maar ik kan er best mee vooruit.
BeantwoordenVerwijderenIk zag laatst een stukje van Tim Minchin, die zogenaamd aan een tiener uit ging leggen wat een magazine was: een soort boek en een boek is en zo ging het verder :-)
BeantwoordenVerwijderenWij hebben af en toe ook wel dingen die onze kinderen niet eens meer kennen, dus ja, ook best wel veel veranderingen.
Ik ben van het begin af aan wel redelijk goed geweest met een computer en heb hier 2 handige Harry's in huis. Paul knutselt zelf computers in elkaar, dus als er iets is, kan hij het wel oplossen.
Wat een ongelooflijk interessant binnenwerk heeft een laptop/ computer toch. Ik kan redelijk met alle moderne apparatuur overweg, maar ben vol bewondering voor de makers ervan.
BeantwoordenVerwijderenMet een computer kunnen omgaan leerde ik en zo kon ik weer gaan werken. Ben blij dat ik het leerde, al was de 1e dag een regelrechte ramp.
BeantwoordenVerwijderenNet een week narigheid achter de rug met mijn nieuwe kleine laptop. Als ik daar middenin zit zou ik graag computerloos willen leven, alleen nog de telefoon en meer niet. Maar we moeten mee in de vaart der volkeren en dat begon al toen ik typeles nam bij de nonnen 56 jaar geleden.
BeantwoordenVerwijderenIk heb een haat liefde verhouding met computers. De ene keer gaat alles gesmeerd en de andere keer zit ik te hannesen en weet ik het niet meer....
BeantwoordenVerwijderenIk ben eigenlijk wel gek op computers en alles wat er mee te maken heeft. Wat kunnen mensen verschillen hè..
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk om uit te dokteren hoe programma's werken en een beetje experimenteren.
Ik ben wel blij dat ik vroeger blind heb leren typen! Op een typemachine, hahaha...