Mayfair

Die eerste wandeling met Richard III ging door Mayfair. Belgravia. 

Mayfair. Ja het is logisch natuurlijk , genoemd naar de Fair die in May werd gehouden in dit gebied, ooit.  Belgravia naar een hoge pief genaamd Belgrave. 

Een gebied waar niemand die ik ken, financieel gezien, zou kunnen wonen. Ongelooflijke prijzen. Echt ongelooflijk.

Het is het gebied waar bijvoorbeeld de latere koningen woonden, zoals William IV.  

Hij wordt  dan op het blauwe bordje de Sailor King genoemd, maar door de gids en veel Britse kindjes: Silly Billy. 

Zij leerden allemaal het rijtje George I, George II, George III, George IV, Silly Billy, Victoria. 

Het gebied van lords en ladies en hun huizen. Het gebied waar de werkers aparte ingangen hadden. En waar de stallen van toen, nu eveneens peperdure, verbouwde huizen zijn die er aan de buitenkant dan nog wel als stallen uit moeten zien 

De wandeling voerde ook nog langs Berkeley Square, een plek waar ik wel eens eerder was geweest en tot dan eigenlijk alleen kende van een lied, ooit gezongen door Vera Lynn. 

Een superromantisch lied.  Je ziet voor je hoe al die Britse jongens die de oorlog in gingen,  toen genoten van een optreden van de Sweetheart of the Forces en droomden van London

That certain night, the night we met

There was magic abroad in the air

There were angels dining at the Ritz

And a nightingale sang in Berkeley Square

I may be right, I may be wrong

But I'm perfectly willing to swear

That when you turned and smiled at me

A nightingale sang in Berkeley Square

Richard III zong het lied natuurlijk even voor ons en ik vond het leuk dat ik mee kon zingen. Toen we een paar dagen later nog een wandeling met hem deden wist hij dat nog. Bijgaand de versie van Michael Bublé