Niks, ik doe helemaal niks.
Een oefening in geduld is best goed voor types als ik, maar dit dus niet hè. Dit niet.
En het is al dag 20, twintig!!
Ik lig het grootste deel van de dag in bed. Dan heb ik nauwelijks pijn. Ik kan ook opstaan en staan. Ik kan zelf naar de wc al is dat niet echt fijn. Ik kan onder de douche staan.
Aan en uitkleden lukt meestal. Vandaag voor het eerst helemaal zelf. En dan gaat het allen nog maar over een nachthemd en wat daaronder zit.
Ik kan de trap af en een rondje door de kamer lopen beneden. . Of tien rondjes. Maar als ik dat gedaan heb moet ik zitten en dat kan ik dus NIET. Ja, een minuut of zo. Ik heb dus al een paar avonden beneden gegeten... staand.
Ik dacht misschien moet ik dan maar door de pijn heen, maar de fysio heeft me bezworen dat niet te doen
Dan dus maar weer naar bed. Laptop in bed lukt niet en lezen kan wel, maar het gaat gewoon niet.
Nu zag ik denk ik genoeg series voor de rest van mijn leven.
Lichtpuntjes:
*Mijn lieve en zeer geduldige man
*Ik krijg veel en leuk en onverwacht bezoek. On verwacht is niet onaangekondigd hoor, ik bedoel van mensen die ik niet had verwacht
*Veel kaarten en berichtjes. Ook uit blogland en nogmaals dank daarvoor
*Ik ben gisteren gestopt met die zware medicijnen en dat ging. Nu alleen nog paraceta
** Ik ben 5 kilo afgevallen! Vijf! YES!
27 opmerkingen:
Ik heb de laatste weken mijn bloglijst wat slecht bijgehouden en kan nu niets anders dan je beterschap en sterkte wensen (en even teruglezen).
Klinkt ronduit bud. De pijn dan. Lieverds die op bezoek komen is een ander verhaal.
Ik was 11 met mijn rug. 6 weken plat gelegen, veel gelezen.
De enige lichtpuntjes waren het bezoek van een klasgenootje, elke dag na school vertelde ze hoe de dag was geweest. Ik herken dus jouw ellende! Sterkte daar en moed en we denken aan je!
Beterschap!!!
Pfff, wat een ellende!
Hou je taai, Bettie... Ja je moet wel. Hebben ze je al ingeseind op hoe lang je moet rekenen?
Ik snap het wel. Ik viel me in 1970 een borstwervelfractuur vlak voor mijn eindexamen als pleeg.
5 weken plat in een ziekenhuisbed, vandaar dat ik de prismabril ten tonele voerde.
Het is helemaal goed gekomen en mijn eindexamen mocht ik 3 maanden later doen.
Zo te lezen is de behandeling tegenwoordig wel wat milder, douchen en even lopen was er toen niet bij, zelfs draaien in bed mocht niet zonder met hulp. Neemt niet weg dat het ronduit vervelend voor je is. Ik denk veel aan je.
Dan heb je dit stukje waarschijnlijk ook staand getypt. Wat een toer dit alles. Sterkte en afleiding wens ik je.
Goh, ik zou me doodvervelen zo'n hele dag. Ik krijg al pijn in mijn rug als ik te lang lig... Ik hoop voor je dat het snel weer wat beter gaat allemaal.
WOW, vijf kilo afgevallen. Ik kwam zes kilo bij na mijn val. Kon maanden niet lopen. Mocht ook niet. Maar uiteindelijk komt het goed. Moed erin houden.
Je bent gezegend met een lieve man en fijn bezoek.
Liefs Joanne 😘🧡
Ja, dat valt niet mee! Als je nu maar iets kon doen in bed...
Afgelopen zondag preekte de dominee over het bijbelgedeelte waarin een man 38 jaar lang ziek was en op een matje lag. Dat is toch niet voor te stellen!
Fijn dat er zoveel mensen aan je denken, stel je voor dat je helemaal alleen was.
Pffft, dat klinkt nog steeds heel pittig.
Gelukkig ben je een optimistisch mens dat ook de lichtpuntje ziet.
Ik stuur je een doosje geduld
Wat een ellende als zoals vanzelfsprekends als zitten niet kan. Ik kon een tijdlang alleen op mijn linkerzij slapen en dat vond ik al zo erg. En dat is niets vergeleken bij jou. Hou vol, Bettie!
Wat ellendig toch allemaal. Ik kreeg bij mijn arm te horen dat ik echt niet door de pijn heen moest. En dat hoor ik wel meer. Zijn wij vrouwen dan zo hard voor onszelf? Vreselijk dat het al zo lang duurt en nog wel een tijdje zál duren. Ik wens je geduld en sterkte.
Oef zeg wat een beproeving en dat allemaal door een garagedeur.
Vreselijk joh, dat klinkt als heel lange dagen. Geduld zul je moeten hebben en nog meer series dan maar. Hopelijk lukt lezen gauw weer, dan heb je wat afwisseling. Sterkte gewenst en een zakje geduld erbij.
Wat zwaar voor je. Vreselijk. Ik zou je graag een hart onder de riem steken maar ja dat je er zelf doorheen moet is een feit. Je bent gelukkige al iets vooruit gegaan en ja het kost veel tijd maar je komt er wel. Hou je goed meis. Beterschap en sterkte
Het is heel frustrerend dat er eigenlijk nauwelijks iets mogelijk is
terwijl je het liefst van hot naar her zou rennen. Wens je veel geduld
toe en er moet toch op een gegeven moment weer iets meer mogelijk worden.
Hoop dat dat niet al te lang op zich laat wachten, veel sterkte Bettie!!!
Al meer dan 20 dagen, al 5 kilo en nog steeds houd je vol. Oefening in geduld is een zware zaak. :) Ik wens je voor vandaag veel geduld, pijnloze momenten en veel liefde. Elke dag een stapje verder en dan komt het vast allemaal weer goed(hoop ik). Denk aan je. Groet, TinekeD.
Natuurlijk word je hier ongedurig van, het klinkt echt vervelend. Als ik het goed lees zit er gelukkig wel zichtbare vooruitgang in, dat is een mooie zaak.
I was always only shortly in hospital, but had meds that stopped me like you.
One day I walk with soldiers some whopping 20km, then it takes me over 20 minutes for 1.5km.
Now I due to the flu could do nothing - week 5 now. I am as stubborn as you are. Went to the city with Ingo and ... boy... Knackered.
Ingo was very sick it took him forever to get to the toilet and he had to rest a while, too.
But, let us be thankful we get help like that! I wish you a "speedy" recovery.
Fijn dat er toch ook wel lichtpuntjes zijn.
Vijf kilo afgevallen, dat vind ik heel knap als je bijna niet kan bewegen.
Verveling is vreselijk, ik kan je alleen maar sterkte wensen.
Nou 5 kilo afgevallen is tenminste nog een lichtpuntje in deze ellendige tijd. Kalm aan maar, eens zal het toch over zijn.
Als dat afvallen gewenst is, dan is het fijn natuurlijk.
Je zou denken omdat je zo weinig beweegt, kom je aan, maar misschien eet je nu minder.
Toen ik destijds mijn rug gebroken had, vond ik liggen in een goede tuin ligstoel het fijnst.
Kan je toch in de kamer zijn, maar doordat ik bijna in de ligstand was, voelde het beter.
Misschien heb je ook zo'n stoel?
Zal je straks een foto sturen.
Het ergste wat de chirurg mij tijdens de controle na 6 weken vertelde is dat ik nog 6 weken niks mocht doen met mijn linkerhand. Maar gelukkig had ik geen pijn en kon ik wel gewoon zitten. Nogmaals sterkte!
Je hebt het niet over de dieptepunten en die zullen er zeker zijn. Ik bedoel, twintig dagen, da's niet niks. Geduld is een schone zaak zeggen ze dan, nou, niet voor mij, ik vind er niks schoons aan. Ik wens je heel sterkte om dit allemaal nog even vol te houden en je krijgt een duimpje van mij.
Echt zo waardeloos voor je en ook voor die lieve en zorgzame man van je. Hoe moet je toch weer dat bed in komen als je niet kunt zitten? We leven allemaal.met je
mee!
Maar het zal goedkomen, hou je daar aan vast!
Een reactie posten