Mevrouw mijn moeder

 

Dit boek was een cadeau van de bibliotheek. Een actie die ieder jaar in november wordt gehouden, bedoeld om lezen te bevorderen en mensen te verbinden doordat ze er met elkaar over praten. En het zijn meestal goede boeken vind ik. Het boek voor dit jaar (2023) bijvoorbeeld, is al bekend, dat wordt Sonny Boy, ik heb het heel toevallig kort geleden herlezen. Dat is toch een prachtcadeau vind je niet? 

Ik heb  overigens over dit boek met niemand gepraat, maar ik wijs er hier op mijn blog op. Da's ook goed, toch?

Ik heb meerdere boeken van Yvonne Keuls gelezen, ooit begonnen met Jan Rap en zijn maat. Daarna nog een paar titels en toen niet meer. Waarom weet ik eigenlijk niet. 

En nu dus dit boek. 

Yvonne Keuls (1931) is dochter van een Indische moeder en een Joodse vader. 

Het boek gaat (voornamelijk)over haar moeder. Een Indische dame die, zoals zovelen, met haar gezin vanuit Indië repatrieerde naar Nederland, Den Haag. 

Dat alleen al. Die overgang van een totaal andere wereld naar Nederland. Wat moet dat ook moeilijk en verdrietig zijn geweest. 

Gaandeweg lezen we heel wat herinneringen over de Indische tijd. Verhalen. 

(Yvonne Keuls werd  door haar moeder nooit Yvonne genoemd, maar Angin wat 'wind' betekent. En de wind neemt verhalen mee.) 

Het gaat ook over Yvonne, over hoe zij onderwijzeres moest worden en dat ook even werd. Over haar schrijverschap. En het gaat over haar verhouding tot haar moeder. 

Een zeer bijzondere, eigenwijze, dwarse en toch ook lieve moeder. En dat alles doorspekt met de taal van toen,   veel Indische uitdrukkingen en woorden. En humor.

Tenslotte gaat het over ouder worden en doodgaan. De dood van de moeder. Prachtig beschreven, ontroerend. Ik was meteen terug bij de dood van mijn eigen moeder hoewel de omstandigheden totaal verschillend waren, toch veel overeenkomsten. 

Een prachtig boek. Zo liefdevol geschreven. Het gaat in mijn kast 'geliefde boeken die niet weg mogen!'