De Vrienden van Cinema Oostereiland, ons filmhuis, krijgen af en toe een cadeautje in de vorm van een film.
Op zaterdagmorgen.
En deze keer was dat The Straight Story. Een film van David Lynch. Een film uit 1999 die ik toen niet heb gezien.
(In die jaren zag ik denk ik geen enkele film. Te druk als ik was met mijn ouders, mijn baan, onze kinderen en van alles en nog wat).
De film is onlangs opgeknapt en wordt nu, na vijfentwintig jaar, weer vertoond. Re-Release heet dat.
Ik kan je verzekeren: een cadeautje was het zeker. Zonder enige twijfel. Wat een prachtfilm.
In het begin dacht ik even dat het wel heel erg traag ging allemaal. Ik vind al gauw iets te traag trouwens. Maar ik kwam er al snel achter dat dat langzame precies past bij het verhaal. En al heel snel was ik mijn ongeduld kwijt en genoot van een prachtig verhaal, gebaseerd op echte gebeurtenissen.
Het verhaal:
Alvin Straight is drieënzeventig. Op een dag hoort hij dat zijn broer Lyle ernstig ziek is. De twee hebben al jaren geen contact meer, na een ruzie.
Alvin, die samenwoont met zijn dochter, besluit, ondanks zijn eigen gezondheidsproblemen, een eind te gaan maken aan de ruzie en zijn broer op te zoeken. Hij heeft geen rijbewijs vanwege oogproblemen, maar hij gaat toch. Van Iowa, naar in Wisconsin, een reis van zo'n 500 kilometer. En wel op... een grasmaaier. Met een aanhangwagentje erachter aan.
Onderweg gebeurt er natuurlijk veel. Bijna onoverkomelijke moeilijkheden, mensen die hij ontmoet en op wie hij invloed heeft en ook andersom. Hij krijgt soms hulp aangeboden, maar weigert die omdat hij vindt dat het zijn missie is.
En de hele tijd vraag je je af of hij het gaat halen. Of hij zijn broer gaat terugzien en ontmoeten. Of die broer nog in leven is.
Daar vertel ik hier natuurlijk helemaal niets over.
Wel nog dat de hoofdrolspeler, Richard Farnsworth, een nominatie kreeg voor een Oscar. Wat mij betreft had hij die best mogen krijgen.
De film zal niet overal te zien zijn, maar als dat bij jou wel het geval is... ik vind het een aanrader.
13 opmerkingen:
Waarom komt het verhaal me zo bekend voor?
Die film heb ik gezien..lang geleden.
Deze film was me toentertijd wel opgevallen, maar nooit gezien. Ik ga eens opletten.
Die hebben we heel lang geleden gezien, inderdaad heel apart
Nooit van deze film gehoord maar het klinkt enorm boeiend.
Ik heb er ooit wel iets over gelezen, het lijkt me een prachtige film.
Zag vroeger ook veel minder films dan nu. Herkenbaar thema, eigenlijk zou ruzie nooit moeten blijven door woekeren.
Dat kijkt me een hele onderneming op zo'n grasmaaier...
Klinkt goed.
Lang geleden gezien bij de FilmLiga
Vorige week zagen we een gelijksoortige film, The unlikely pelgrimage os Harold Fry.
Wanneer Harold ontdekt dat zijn vroegere collega Queenie stervende is, besluit hij in plaats van een afscheidsbrief via de post te sturen, deze persoonlijk aan haar te overhandigen. Een ongelooflijke reis te voet van meer dan 800 kilometer volgt.
Lijkt me zeker een mooie film. Maar ik wacht tot hij op Netflix komt.
Die Harold Fry film heb ik niet gezien, maar wel het boek gelezen. Dat dan weer wel.
De film komt me heel bekend voor maar ik weet niet of ik hem gezien heb. Het verhaal ken ik wel.
Een reactie posten