Paco Ciao

Met de museumclub was ik (in augustus) in Leiden. Een van de leden is geboren en een tijd getogen in Leiden. Zij leidde ons rond en wist meteen waar we aan het eind van de dag zouden gaan eten. Dat doen we niet altijd, maar soms wel. Een restaurant heel dicht bij het station. 

Sterker nog, je kon het vanaf het station gewoon zien liggen. 

En nu was ik weer in Leiden, deze keer met mijn man en toen we er langs liepen, reserveerden we maar meteen een plekje voor 's avonds, want het was heel goed bevallen de eerste keer. 

De vorige keer was ik vooral onder de indruk van het interieur, maar nu wilde ik toch wat meer weten over het huis. 

Het was nog vroeg en iemand die er werkte nam alle tijd om ons over het huis te vertellen. 

Villa Kroon heet het. Het huis is gebouwd voor ene meneer Arnold Kroon, hij was leraar, filosoof en wethouder. 

Onworpen door C.B. Posthumus Meyjes en gebouwd in 1897. 

De zoon van het echtpaar Kroon heeft er tot 1951 gewoond en het huis is nu een Rijksmomument. Er achter was een grote tuin. Die is nu kleiner doordat er kleine huizen zijn gebouwd, ik denk voor alleenstaanden. 

Natuurlijk heeft het huis na 1951 andere bewoners/bedrijven gehuisvest maar nu is het dus een restaurant. En wel restaurant Paco Ciao. 

Als je vanaf de straat de trap op loopt, kom je in een kleine hal en eigenlijk kan je daar alleen maar naar links. 

Als je dat doet kom je in een volgende ruimte, met een boekenkast en een piano en kaarsen, maar... geen deur. 

Wat nu? Je vindt de oplossing echt wel natuurlijk, maar even ben je toch heel verbaasd. En verrast.  Er staat een kast met een spiegel en door die deur van die kast kun je naar binnen. En dan kom je in het echte restaurant. 

Met monumentale trappen, veel verschillende ruimtes, parasols, schilderijen, beelden, accessoires en heel wat overblijfselen uit de eerste periode van het huis. Zoals bijvoorbeeld:

Ik vond het zo leuk dat we ook gewoon overal mochten rondkijken. 

Enfin, toen we na een lange dag Leiden kwamen werden we heel aardig ontvangen. Ik had gevraagd om een tafel in de oranjerie en die kregen we ook. Het was supergezellig en erg druk. 

En tenslotte, niet onbelangrijk in een restaurant: we hebben er heerlijk gegeten, echt heerlijk. De borden waren heel mooi opgemaakt en het werd goed opgediend allemaal.

Het is niet mijn gewoonte om over een restaurant te schrijven, dan moet het wel iets bijzonders zijn. Nou, dat was dit.