Elsschot & Fitzgerald

Een tijd geleden zagen een paar blogvriendinnen en ik ongeveer tegelijkertijd, een tot boekencel omgebouwde telefooncel. Dit was de mijne. Hij staat in Groede op de markt.
Nu wil het geval dat wij dit jaar drie keer in Groede waren. De eerste keer, toen ik de cel zag, nam ik meteen twee boeken mee, klassiekers die ik altijd nog eens had willen lezen.
Ik nam ze mee met het vaste voornemen ze te lezen en ze dan de tweede vakantie terug te brengen. Da's niet gelukt, maar gelukkig gingen we nog een keer.
Nog steeds had ik de boeken niet gelezen. Maar de eerste twee dagen van deze laatste Groese vakantie ging het hard. Ik had ze op tijd uit en zette ze terug zodat een andere toerist er van kan genieten

Kijk, daar staan ze. Maar het is niet zo duidelijk hè. Dus ik laat ze maar even op een andere foto zien:

Willem  Elsschot... Natuurlijk had ik van hem gehoord. Ik had hem en zijn boeken kunnen kiezen voor 'de lijst', de boekenlijst die je op de middelbare school moest lezen.
Maar dat deed ik niet. En ook later, toen er geen boeken meer verplicht waren, deed ik dat niet. Een mens kan nou eenmaal niet alles lezen.
Dankzij de boekencel in Groede heb  ik alsnog kennisgemaakt met zijn werk. Wat een geluk,  want wat kon die man schrijven zeg. Dit was voor mij echt een begin.
Ik vond vooral Kaas fantastisch! Het is zo goed geschreven vind ik. Helder en fris, vol humor. Ik had als ik het niet had geweten, nooit gedacht dat het al in 1933 verscheen.
Waarom de ene mens prachtig schrijft en de ander absoluut niet... ik kan er weinig zinnigs over zeggen.
Het is gewoon een conclusie dat Elsschot prachtig schrijft.
Ook het verháál van de novelle boeide me.
The Great Gatsby boeide me ook. Heel anders, een dramatisch verhaal, zoals trouwens Kaas dat in wezen ook is.
Beide boeken zijn verfilmd. Ik zag alleen the Great Gatsby lang lang geleden, met Robert Redford. Daarvan was niets, bijna niets blijven hangen. Maar dit boekje onthoud ik, zeker!