Zeven kleine boekjes

Zes Gouden boekjes,  zes,  scoorde ik de afgelopen tijd op verschillende markten en in verschillende kringlopen. En eentje afgelopen vrijdag op de vrijmarkt in Alkmaar.
Dat doen ze goed daar. De avond van tevoren, voor Koningsdag dus, is daar vrijmarkt. Maar tegenwoordig de hele dag. Onze dochter was er  al om 11 uur in de ochtend en als je zou zien wat zij allemaal voor de meisjes heeft kunnen kopen...
Enfin ik vond dus dit deeltje

Wat kan een mens toch ontzettend blij worden van een gevonden gouden boekje voor de verzameling.
Ik heb er nu eenenvijftig. Ik verzamel niet alles. Er komen namelijk  nog steeds nieuwe deeltjes uit en af en toe als ik het heel leuk vind, koop ik zo eentje.
Maar die telt dan niet voor de verzameling. Die bestaat alleen uit de oude boekjes.   Uitgegeven bij de Bezige Bij (en niet bij Rubinstein) en dan tot en met deel 72.
Het leuke was dat ik dit deeltje vond op zolder in een winkel vol oude boeken. Die winkel had ik nog nooit gezien, terwijl ik toch vaak in Alkmaar was.
Dát was bijna nog de mooiste vondst.

Monday Mural

Aaah, such a beautiful portrait. Made by Jarus, Emmanuel Jarus. He's from Canada

More work, here: click

I photgraphed this mural in November 2018, in London. Nice is not it? 

The next photo was not made by me, found it here: click

Linking to Colourful World

Koningsdag

Wat had ik me er op verheugd. Ik zou ´gaan zitten`, op de Koningsdagvrijmarkt.
Met mijn laatste rommel en dat was alles bij elkaar heel wat.
Ik vind het gewoon superleuk om te zitten, de hele dag mensen te zien langs trekken en de boel te verkopen. Maar ja, dan moet het wel lekker weer zijn en dat was het niet. Bovendien moet alles op de fiets vervoerd worden in mijn geval. In verschillende ritjes.  Goed te doen hoor, maar niet in de regen.

Het was aanvankelijk zelfs een beetje een treurige aangelegenheid vond ik. Het regende pittig, dus alle handel was verstopt onder plastic en veel mensen zaten te kleumen.
Maar de stemming was voortreffelijk en dat om half zeven in de ochtend.
Ik liep rond en ach er is altijd wel wat leuks te zien, vind ik.

Tegen de eeuwenoude kerk zat een oude,  nieuwe inwoner. Mooi plekje trouwens.
En de jonge, oude inwoner had er heel veel plezier in.
Zelf zorgde ik blijkbaar ook voor een vrolijke noot en heel wat opmerkingen, want ik had twee stokpaardjes gescoord.

Er was nog heel veel plaats en om tien uur scheen de zon, dus ik had alsnog kunnen gaan, maar toen had ik geen puf meer.
Ik keek lekker naar koningsdag in Amersfoort en constateerde (niet voor het eerst): ik vind ons altijd zo'n leuk land op koningsdag!

I see Faces

Bea schreef: Gisteren was ik op het pensioenfeest van mijn broer dat plaats vond in een oude boerderij in het lieflijke Lievegem. De boer zijn ‘feestschuur’ hing vol met oude attributen van landbouwgereedschap. Deze twee gezichten vielen mij onmiddellijk op.

Het is een tondeuse voor vee

En bij dit oude rijzadel, dacht Bea aan een olifantenkop. Dank Bea, ik vind ze allebei geweldig.

Ook Ferrara vond weer een gezichtje, in haar archief:

' Besluit zelf maar of je de foto geschikt vindt', schreef ze. En dat heb ik dus gedaan. Dank!

Emie schrijft dat ze dit gezichtje zag bij haar om de hoek. Vaak langsgelopen, maar nooit eerder opgevallen. 

En misschien geloof je het niet, maar echt, ik vond er ook een:

En nog voor ik deze gezichtjes had geplaatst, nóg eentje

Blijf speuren, mensen... er zijn er vast nog heel veel te vinden. 

Monnickendam

Die wandeling heen naar Overleek en terug naar Monickendam, die wandeling alleen al was super. Zo Paserig ook. En zoveel in bloei. Pinksterbloemen, zuring, paardenbloemen, koolzaad, boterbloemen, noem maar op:

De wereld was prachtig op Paasmaandag en we hadden nog niet gehoord van Sri Lanka.
In Monnickendam ben ik vaker geweest. We hebben er gezongen in de kerk, we zijn er lang geleden wel eens uit eten geweest, kortom, we kennen het.
Dat is lekker, dan slenter je gewoon wat en kijkt naar wat er op je pad komt. Nou dat waren  de kerk en het kerkhof. Dat waren de geveltjes

En dat was de Speeltoren.
Dat is een klokkentoren en nu onderdeel van het Waterlands Museum.
In dat museum was ik nog niet eerder geweest, dus ik greep mijn kans.
Tegenwoordig,  als ik in zo'n museum kom, zo'n fijn plaatselijk museum, vraag ik aan de gastvrouw, wat in haar ogen in dat museum heel speciaal of bijzonder is.
Dat wat ik onder geen beding mag overslaan nu ik er toch ben.

De dame aan wie  ik het hier vroeg ging er eens uitgebreid op in en al snel werd me duidelijk dat het klokkenspel het meest bijzonders was.
'Dat kan iedereen wel zeggen natuurlijk, die iets met een toren en klokken en een beiaard te maken heeft', zei ze. 'Maar dit van ons is écht bijzonder. Ons klokkenspel is namelijk VALS'.
Ze was er duidelijk trots op.

Het verhaal: het gaat om het klokkengieten. De klokkengieter van vroeger maakte een mal en goot er het vloeibare brons  in. Als de klok was afgekoeld, kon de toon beoordeeld worden en kon er met een beitel  nog aan geschaafd worden, waardoor de toon wat beter werd. Simpel, toch?
Zo is het gegaan met de klokken van de Speeltoren. 
Maar ja, toen kwamen rond 1650 de gebroeders Hemony en zij deden het net iets anders. Zij goten alle klokken expres te dik en gingen dan niet met een beitel aan de slag, maar met een draaibank om de klok zijn zuivere toon te kunnen geven.
Vrijwel iedere stad liet, toen dat eenmaal duidelijk was, de klokken omgieten tot ze zuiver waren.
Maar niet  Monnickendam, want... het geld was op.

Niet dat ik het heb gehoord  hoor, dat valse.  Ik heb goed geluisterd, maar het klonk mij prima de oren
Het klokkenspel is het alleroudste klokkenspel van Nederland, dat met de hand te bespelen is. Ik zag een filmpje hoe dat gaat, echt een hele kunst.

Op het hele uur gaan de ruiters in de toren bewegen. Dan slaat een van de in totaal 21 klokken. Dat is er een uit 1591. De oudste klok, die het halve uur slaat, is uit 1513 (!!!)

Ze had volkomen gelijk, die gastvrouw. Ik had het niet willen missen, want vals of niet, het klonk als een klok!

Varen

Tweede Paasdag, zaten we 's morgens al vroeg in de bus. Hartstikke stil was het nog. We stapten uit in Monnickendam en vandaar uit was het nog een half uurtje wandelen naar ons doel.
Anna, Noor en Jet, gingen namelijk varen met hun ouders,  in een fluisterboot en wij mochten mee.
Toen we aankwamen hadden de dametjes al zwemvesten aan en lag de boot klaar voor ons.

 Daar gingen we en maakten een prachtige tocht.

 Anna was er helemaal klaar voor, verrekijker mee, schepnet mee.

Het was echt heerlijk op het water. Wij waren geloof ik de eersten, want het was doodstil en supermooi. De zon scheen, de vogeltjes tsjilpten, af en toe spetterde er een vis of kwam er een zwaan langszij en verder zaten we ontzettend te genieten met elkaar

Ik vind het jammer dat ik geen foto van Noortje kan laten zien.
Zij zat naast mij en ik heb er niet aan gedacht om iemand te vragen een foto van haar (en mij) te maken. Maar geloof me, ze was gezellig en aandachtig.
In het begin vond ze het heel spannend allemaal. Dus dan ligt er,  voor de zekerheid,  zo'n klein handje op je been. Mooier is er niet.
Wat een rust, wat een heerlijke ochtend.

We eindigden natuurlijk in de theetuin, waar de boot was gehuurd en voor die theetuin wil ik graag eventjes een beetje reclame maken.
Het ziet er daar allemaal erg mooi uit. Inmiddels was het erg druk geworden en was er niet meteen plaats voor ons.
Maar we konden zittend wachten en er was een speeltuintje bij. Daar waren de meisjes wel aan toe, na het zitten in de boot.
Onze naam werd genoteerd en toen er een plekje vrij was, werden we geroepen.
We zaten daar heerlijk in die tuin en er waren lekkere dingen. Ik had een scone, met clotted cream en jam en lemon curd.
Allemaal rustig en ontspannen en ik heb zelden zo'n vriendelijke bediening meegemaakt. Meisjes die blijheid uitstraalden. Zo fijn.
Theetuin Overleek: klik

Na afloop wandelden opa en oma op het gemakje  terug en ja, we waren er nu toch en bezochten dus ook maar meteen Monnickendam. Wordt vervolgd.

Wordt nu al vervolgd trouwens, want onze dochter stuurde nog gauw een foto van Noor in haar zwemvest. Je kunt wel zien dat ze een beetje gespannen is. Logisch, ze is net drie!!!

De tulpenvelden

Er wachtte nog een verrassing.
'Mijn' twee tulpenvelden waren van één kleur.
Mooi hoor, daar niet van, maar juist die afwisseling maakt het nog mooier.
Gelukkig waren er nog een paar rijtjes in een andere kleur,die kwamen eachter pas later in bloei. Echt veel later.
Het zijn ook maar drie of vier rijen.
Ik denk,  dat als ik straks ga kijken, dat ze dan bezig zullen zijn om alles er af te halen.
Vandaag of morgen, in ieder geval deze week. Dénk ik.
En dan is het afgelopen en wacht er weer een kaal veld.
Dan heb ik er toch zo'n beetje vanaf half januari veel plezier van gehad.
Eerst de twijfel of het echt wel tulpen waren.
Toen het afwachten en steeds maar kijken of er al wat te zien zou zijn.
Daarna  het wachten op de kleur, welke kleur zou het zijn ?
En tenslotte de velden in volle glorie.
Echt bijzonder om het van zo dichtbij te beleven.
Toch wachtte er nóg een verrassing.
Op eerste paasdag gingen we 's avonds nog even wandelen en namen een route die we eigenlijk bijna nooit nemen En daar zagen we dit:

Zo mooi van kleur, dat paars met dat oranje. Ik heb er echt een tijdje van staan te genieten.

Ook van die ene dwarse tulp die er altijd is, op bijna ieder tulpenveld. Mooie metafoor?

Aap

Misschien al wel tien jaar, misschien nog wel langer, wilde ik heel graag dit aapje hebben.
Verliefd op een aap, zou dat kunnen?
Er waren tijden dat ik er niet aan dacht en als ik er wel aan dacht vond ik hem veel te duur.
'Doe niet zo idioot, mens, wie wil er nou zo'n dure aap?'.
Ik zag hem ook niet vaak in het echt.
Maar nu hebben we in Amsterdam een winkel ontdekt waar de aap zomaar in de etalage zat en hing. En daar kwamen we (niet expres, echt niet) al een paar keer langs op een wandeling. De winkel was alle keren dicht.
Tja...maar deze keer dus niet
Je raadt het al, de aap hangt  aan onze eigen muur. Het was niet meer tegen te houden.
Ik speel er iedere dag even mee.
Ik kan de handjes en voeten omdraaien, buigen. Benen en armen ook en ook het hoofd kan draaien.
De aap is een ontwerp van de Deen Kaj Bojesen. Ik denk dat ik hem dus maar gewoon Kaj noem.
Het ontwerp is uit 1951, mijn geboortejaar.
Er zijn drie soorten hout gebruikt.
Bojesen ontwierp nog veel meer dieren, die vind ik ook leuk, maar helemaal niet om te hebben. Gelukkig maar.
Oh en dan nog even over de winkel. Die heet Wonderwood en het is de fijnste winkel waar ik in tijden ben geweest. Heel veel hout, dat kan niet anders met zo'n naam. Maar ook verder veel moois. Er is een uitgebreide website, best leuk om te kijken.
Toen wij er waren, waren we er alleen. Er stond zachtjes muziek van Bach aan en ik had er wel uren willen zitten en kijken.
De eigenaar vertelde dat het houten plafond in de winkel nog origineel is en uit 1565. Dat is pas een wonder, wonderwood!

Monday: Mural

Back to the London Murals... again. I don't think this will be the last time.

Artist: Ant Carver. Interested? You'll find his website here.http://www.antcarver.com/

 

And the last one for today. Also London. 

Yes: I believe it's true!  

Linking to Colourful World

Vrolijk Paasfeest

Gisteren waren we met onze kleinzoon Odin,  die bij ons logeert én met onze kleindochters Anna, Noor en Jet naar Sprookjeswonderland in Enkhuizen.

Wat was het een heerlijke dag en wat zijn ze leuk met z'n allen, die kinderen. 

Ik wens jullie allemaal fijne paasdagen. Met de groeten van Odin!

Mannen uit Syrië

Daar zit je dan, in een vreemd land.
Op een weliswaar zonnige,  maar zeer koude dag.
En je probeert in dat koude Hoorn gewoon je routine te volgen.
Daar zit je dan en je probeert je een beetje thuis te voelen. Een beetje.
Kan koffie erbij en een spel spelen.
Zoals vroeger. In Syrië.

Het was echt heel koud. Ik was, met een dikke sjaal om en een muts op, aan de wandel langs het IJsselmeer en daar zaten ze.
Het  is een beeld dat ik herken van Turkije en van Syrië. Mannen (altijd mannen) die op straat een spel spelen.

Ik maakte een praatje en het klopte, deze mannen kómen uit Syrië.
Ze noemden de naam van het spel, maar dat kon ik zo snel niet onthouden.
Volgens mij heet het hier Tric-trac of BackGammon.
Ik heb het nooit gespeeld.

Dat Syrië  dat wat daar gebeurt, dat  is iets onbegrijpelijks voor mij. Net zo onbegrijpelijk als dat spel.
.Maar het beeld is mooi.

Papaja

In onze leesclub, gaat het niet altijd alleen over boeken. Er komen zo kletsendeweg heel wat verschillende onderwerpen aan de orde.
De laatste keer ging het bijvoorbeeld ook over gezondheid en dingen die goed voor je zijn. Zo noemde J., de papaja.
Ik ben heel snel te lijmen, als iemand zegt dat een papaja zo gezond is, wil ik het proberen. Maar ja, het was winter en in de winkels zag ik geen papaja's. Nu nog steeds niet.
Maar op de zaterdagse markt, waar ik trouwens steeds vaker groenten en fruit koop omdat ze daar niet aan  rare en overbodige verpakkingen doen, waren ze ook niet. 'Het is iets voor de zomer, mevrouw', zei de koopman desgevraagd. Die was nu blijkbaar aangebroken want ze waren er volop. Ik kocht er een. Ik heb wel eens papaja geproefd als ik ergens uit eten was, in een dessert, maar ik had er nog nooit een zelf gekocht.

Leuk hè, met die pitjes. Die moet je er met een lepel uitscheppen en die gebruik je verder niet. (ik ga wel proberen ze te planten).
Je schilt het ding dan en snijdt het in blokjes. Tenminste dat deed ik want ik had een recept opgezocht waar je blokjes voor nodig had.

Het werd een papajasalade en lekker dat die was! Het recept is van AH en je kunt het hier vinden: klik
Gemaakt met limoen, koriander, tuinerwten, geitenkaas, ui en spinazie.
Een mevrouw op de markt die er ook een stond uit te zoeken vertelde dat ze het altijd als fruithap maakt. Met flink wat limoen besprenkelen en dan ijskoud laten worden, zei ze.  Even in de vriezer.
Ook dat lijkt me heerlijk.
Die limoen is wel nodig, want alleen papaja, dat smaakt een beetje flauw. Erg flauw zelfs.
En waarom zo'n ding nou zo gezond is?
Daar is veel over te vinden hoor, maar ook nogal wat tegenstrijdige berichten. Maar in ieder geval goed voor het hart, voor de huid, voor de ogen en voor de spijsvertering.

Beetje jammer dat ik net na onze eerste papaja, een klein ontstekinkje aan mijn oog had. Is al weer over, dus wie weet hoe lang het anders zou hebben geduurd, haha.

Twee films

 Aftermath was een lp van de Stones, dat wist ik en die kende ik, sixties hè.
Maar ik heb me nooit afgevraagd wat aftermath eigenlijk betekende. Ik heb het nu opgezocht, omdat ik naar de film The Aftermath ging. Het betekent nasleep.
En dat is precies waar de film over gaat: de nasleep van de Tweede wereldoorlog.
Het is het verhaal van drie mensen. Het gaat om Rachel Morgan (Keira Knightly), en haar man Lewis. Hij is kolonel in het Engelse leger en wordt uitgezonden naar Hamburg, eind 1945. De bedoeling is dat hij daar gaat helpen om de stad onder controle te krijgen en weer op te bouwen.
Rachel reist haar man na. Zij krijgen een prachtig huis tot hun beschikking. Aanvankelijk vindt Rachel het verschrikkelijk dat haar man heeft besloten dat de oorspronkelijke bewoner Stefan Lubert er met zijn dochter Freda mag blijven wonen. Rachel en Lewis hebben hun zoontje verloren in de oorlog in London. En Rachel wil niets met Stefan en Freda, met Duitsers,  te maken hebben. Dat verandert...
Meer kan ik er eigenlijk niet van vertellen, anders weet je alles al. .
Ik weet niet zo goed wat ik van deze film moet zeggen. Het is een boeiend verhaal. Het is prachtig verfilmd, veel verstand heb ik er niet van, maar de belichting is geweldig.
Keira Knightly is een genot om naar te kijken. Wat een ster!!  Trouwens haar tegenspelers ook.
Het verhaal is dramatisch.
Het loopt goed af.
Kortom, alle ingrediënten zijn aanwezig voor een topfilm. En het was ook echt wel een goeie film hoor, maar het ontroerde me niet. Geen moment. Heel raar.
Toch de trailer:

En dan keken we nog naar The White Crow. Ook een mooie film, eentje die me wel echt raakte. Misschien door mijn langdurige interesse in de balletwereld.
Deze film laat het verhaal zien van Rudolf Noerejev. Een van de beste dansers aller tijden.
Ik heb veel over hem gelezen en nu is een deel van zijn verhaal dus zichtbaar gemaakt in deze film. Met terugblikken op zijn jeugd, die moeilijk was, zien we zijn opkomst, zien we ook zijn eigengereidheid.
Begin jaren zestig gaat zijn balletgezelschap op tournee, naar Parijs. Alle dansers en Noerejev zijn onder de indruk. Maar veel vrijheid hebben ze niet. Ze worden constant in de gaten gehouden door KGB-agenten. En dan besluit Noerejev dat hij niet terug wil.

Het is een andere wereld, eentje die je bijna niet meer herkent. Dát maakte echt indruk op ons.
En de danser die Noerejev speelt, Oleg Ivenko, ook. Prachtfilm vond ik.
Dus laat ik de trailer zien:

De tulpenvelden

Dit was de situatie op 'mijn bollenveld' vrijdag. Nog een beetje kaal, wel wat kleur.

Zondag was het nog steeds zonnig en ging het er toch al wat meer op lijken. 

Het hek stond uitnodigend open en daar heb ik natuurlijk wel even gebruik van gemaakt.

Deze zondagse foto slaat helemaal nergens op, maar ik vind hem toch leuk. Kan ik niks aan doen. 

Maandag was er weer wat meer kleur. De bollenboer liep een hele tijd over zijn land,  te controleren. 

Hij was te ver weg om te vragen hoe het er voor stond.

Maar met de twee scholeksters die het er altijd druk hebben,  ging het geloof ik prima. 

Ze brachten er toch ook weer wat extra kleur, met hun roze pootjes en rode snaveltjes en rode oogjes

Gisteren ben ik natuurlijk ook weer gaan kijken, er werd weer gesproeid en er was weer een regenboog.
Niks nieuws zo op het eerste gezicht. Vandaag kan ik helaas niet gaan kijken. Dus ik hoop nu maar dat ze er niet ineens af zijn.

Erwin Blumenfeld.

Wat houd ik toch van dit soort foto's.
Van modefotografen, niet van nu, maar bijvoorbeeld uit de jaren vijftig en zestig.
Deze foto is gemaakt door Erwin Blumenfeld en ik zag een deel van zijn werk in het Foam.
Daar waren nog een paar andere tentoonstellingen die mij in het geheel niet konden boeien, maar Erwin wel hoor, die boeide me zeer.
Het lijkt of de modellen vrolijker waren in die tijd, frisser.
Als je tegenwoordig modefoto's ziet, zijn het toch vaker een paar chagrijnen bij elkaar. 
Dat zijn ze natuurlijk niet, maar zo moeten ze wel kijken en ik begrijp nog steeds niet waarom.
Maar dit terzijde.
Erwin Blumenfeld (1897-1969)  was een Duitser die  met een Nederlandse vrouw trouwde.
Hij opende een winkel in Amsterdam en ging vervolgens fotograferen en daar werd hij goed in.
Hij vertrok toen de winkel failliet ging naar Parijs en in 1941 naar Amerika, waar hij werkte voor Harper's Bazaar en Vogue. En heel erg beroemd werd.
Het spijt me erg dat de tentoonstelling inmiddels afgelopen is, je kunt  er niet meer naar toe. Maar ik dacht ik laat toch een paar foto's zien. gewoon omdat ik ze echt geweldig vind.

En nu ben ik klaar met mijn dagje Amsterdam.
We zagen straatzangers, een straatkunstenaar en een beroemd geworden amateur. Ik zag modefoto's, muurschilderingen en prachtige stukjes Amsterdam. We zagen een bloemenmarkt, zaten op een terrasje, legden 12,5 kilometer af en om zes uur zaten we gewoon te eten aan onze eigen tafel. Wat een dag.
We deden het al vaak hoor, maar we gaan het zeker nog vaker doen.

Vincent van Gogh (Monday Mural)

Walking in Amsterdam, last monday, I noticed Vincent van Gogh was all around

The Irises, the Sunflowers: 

If only the man had known...

And what bout this?

And this?

Linking to Colourful World