Kermis

Kermis in Hoorn. Jet geniet van haar suikerspin.

Zelf genoot ik beduidend minder. Aan die kermis merk ik dat ik nu toch echt (en definitief) oud ben.
Ik kan niet meer goed tegen het lawaai, de keiharde muziek vooral.
En zeker niet tegen al die wespen!

Onze dochter vertelt haar dochters altijd als er in hun eigen buurt een kermis is, dat ze maar eens per jaar naar een kermis gaan en die is in Hoorn.
Dus toen Anna kwam logeren, werd ze door haar moeder en zusjes weggebracht en gingen we met elkaar naar de kermis.
Op woensdagmiddag, woensdag is familiedag en de prijzen liggen dan een stuk lager.
Mooi weer was het en dus heel erg druk. Het was maar goed dat ik af en toe een klein steegje wist om even bij te komen.Want echt, het is niks meer voor mij.
Vroeger had je op het plein aan het eind van de route,  ook altijd een nostalgische kermis. Met wat rustiger attracties. Die is er niet meer.
Er is wel een middag een zg. prikkelarme kermis. Waarbij de volumeknop wordt teruggedraaid en er minder geknipper van lichtjes  is. Maar toen waren we nog in London. 
Voor de tweeling en een dag later voor Odin was er meer dan genoeg. De buggy's, een draaimolen, eendjes vangen.
Voor Anna was er juist niet zo veel. Voor een heleboel attracties is ze gewoon nog te klein, die zijn echt vreselijk eng. En voor de draaimolen is ze eigenlijk al te groot.
Met Anna ben ik de volgende dag nog eventjes gegaan en toen was het wel een stuk rustiger, gelukkig.

Vervolgens kwam Odin logeren en ook met hem gingen we even naar de kermis.
De buggy's vond hij wel leuk, maar in de draaimolen moest hij een beetje huilen.
De Hoornse kermis is echt groot en met Odin hebben we niet eens de ronde afgemaakt. Hij heeft, later tijdens de logeerpartij, veel meer genoten van de kinderboerderij.

Maar waarschijnlijk gaan we volgend jaar gewoon weer hoor. Zal je zien.